Het is 'ieder voor zich' bij Sprog
De dames van Sprog heersten vrijdagavond op de puntenkoers. Toch is van echt ploegenwerk geen sprake, legt Manon Kamminga uit. "We rijden dit toernooi ieder voor zich."
Ook al is het ieder voor zich, echt tegen elkaar rijden Kamminga, Elma de Vries, Bianca Roosenboom en Sharon Hendriks ook niet. Het leidt tot een ingewikkeld spel van helpen en strijden. "We proberen elkaar niet in de weg te zitten", legt Kamminga uit. "Al gebeurt dat natuurlijk toch wel af en toe."
Die constante afweging tussen eigen kans en ploegbelang maakt het NK voor de Sprog-dames behoorlijk complex. "Het is soms heel lastig om in hetzelfde pakje te rijden. Het lijkt heel fijn en het ziet er uit dat we samen heel sterk zijn, maar zo fijn is het niet altijd", zegt Kamminga.
Ook De Vries geeft toe dat de insteek die de ploeg kiest bij de NK niet de eenvoudigste is. "Als je duidelijk één rijdster helpt dan is het helder. Nu ligt het ingewikkelder en dat vereist veel meer finetuning."
Toch moeten de nadelen niet worden overschat, want zelfs als er geen kopvrouw is aangewezen is er nog steeds een groot voordeel bij het rijden voor hetzelfde team. "We kunnen misschien niet altijd helemaal vrij rijden, maar je kan wel altijd een plekje krijgen tussen je ploeggenoten in."
In de puntenkoers werd duidelijk hoe de Sprog-rijdsters steeds de afweging maken tussen het rijden voor eigen kans en het niet dwarszitten van hun ploeggenotes.
"Elma sprong weg. Zij is een ploeggenoot dus ik wilde dat gat niet dichtrijden", blikt Kamminga terug. "Ik wachtte tot de andere rijdsters het gat wat verkleind hadden en toen ben ik gesprongen. Dat deed ik voor mijn eigen kans. Je probeert dus steeds aan die beide kanten te denken: je ploeggenoten en jezelf."
Nadat Kamminga de sprong naar De Vries gemaakt had bouwden ze gezamenlijk de voorsprong een stuk uit. ‘Erop en erover’ ging Kamminga niet omdat ze De Vries als ploeggenote aan een medaille wilde helpen. De ervaren Meppelse had op de NK nog geen medaille gehaald en dus zorgde Kamminga ervoor dat De Vries ook voldoende punten kon pakken om zeker te zijn van zilver.
"Toen we eenmaal zeker waren van de eerste en tweede plek heb ik er weer een strijd van gemaakt. Ik versnelde en reed weg. Goud weggeven doe ik natuurlijk niet en Elma zou dat ook niet geaccepteerd hebben. Die wil alleen winnen als ze de sterkste is."
De Vries: "Ik weet dat Manon een stuk sterker is. Dus toen ze overstak wist ik dat ik voor de tweede plaats zou rijden, maar ik was blij met de hulp die ik nog kreeg."