Hij heeft er geen moeite mee: er is slechts bewondering voor de prestaties én tevredenheid dat Melle van 't Wout er toevallig live getuige van is geweest. Geen grotere fan dan Melle die broer Jens (21) zijn beste vriend noemt. “Ja, erg mooi dat ik erbij was in de Olympic Oval. Ik lag er op zaterdagavond - toen Jens de 1500 meter had gewonnen - in bed nog even aan te denken. Als alles normaal zou zijn verlopen, had ik gewoon mijn trainingsrondjes gereden in Thialf”, vertelt hij. Door een positieve coronatest van Teun Boer liet TeamNL de oudste Van ’t Wout alsnog de oversteek als invaller naar Amerika maken voor de World Cup. “Ik wist dat ik na de kwalificatietoernooien begin oktober niet in aanmerking kwam voor de wereldbekers. Dat ik nu zes keer een 500 meter (met een verbetering van mijn persoonlijk record) heb kunnen rijden, is een bonus. Mijn plannen zijn echter niet gewijzigd: ik werk toe naar het Nederlands kampioenschap, rond de jaarwisseling.”
Dat heeft alles te maken met de zware rugblessure die hem bijna het gehele vorige seizoen kostte. Beklijvend is het beeld tijdens de nationale titelstrijd in Leeuwarden, waarbij hij de races na een vroege opgave als toeschouwer volgde, ondertussen heen en weer langs de baan strompelend als een oude man, om zijn rug wat pijn verdrijvende beweging te geven. “Ik heb niet eerder in mijn leven zoveel pijn gevoeld”, liet Melle destijds optekenen.