Dat ongeloof bij Hendriks was best te verklaren, en zeker ook te begrijpen. Want de pas 20-jarige rijdster van Renault was niet bepaald de grote favoriete voor de eindzege in het groepje van twaalf rijdsters dat een ronde voorsprong had genomen. Daarin waren de ogen toch vooral gericht op Foske Tamar van der Wal en Maria Sterk. Maar juist die twee gingen in de laatste bocht hard tegen het ijs.
Ze kozen net allebei positie, Sterk en Van der Wal. Dachten dat ze op de juiste plek zaten om de sprint naar hun hand te zetten. Het liep anders. Sterk ging onderuit, Van der Wal dook over haar heen.
Met een donderwolk boven haar hoofd zocht Foske Tamar van der Wal de kant op. De Groningse had net een uitgelezen kans op haar eerste zege van het seizoen in rook zien opgaan. "Maria Sterk viel, ik ging over haar heen", verklaarde ze. "Daar kon ik helemaal niets meer aan doen. En dan is het meteen gebeurd natuurlijk. Balen."
Maria Sterk had al evenzeer de pest in. De Friezin wees naar Rixt Meijer, die de valpartij veroorzaakt zou hebben. "Zij wilde buitenom of zo, maar haakte mij. Ik kon er niets meer aan doen, ging zo tegen het ijs", vertelde Sterk. Geen opzet, benadrukte ze. "Nee, zeker niet. Als je zoiets met opzet zou willen doen, lukt het denk ik niet eens zonder zelf ook te vallen. Maar ik ben er wel ziek van. Dit was een mooie kans op een zege."
De teleurstelling bij de twee toppers stond haaks op de onbevangen vreugde van Sharon Hendriks. De rijdster uit Lemelen hoopte in de sprint slechts op een leuke klassering, maar zag opeens de twee favorieten wegvallen. "Ik had het gevoel dat er ineens wel kansen lagen. In de laatste bocht haalde ik Lisa van der Geest in, maar ik ging er zelf vanuit dat er nog wel een van die snelle meiden buitenom zou komen. Daar wachtte ik eigenlijk op. Maar wat er ook gebeurde, er kwam niemand."
In de laatste meters ging Hendriks daardoor opeens door een kermis van emoties. Er was eerst de spanning van de sprint, maar daarna toch een gevoel van euforie. "Ik dacht iets als ‘het zal toch niet echt gebeuren dat ik hier ga winnen’. Maar ik zag niemand, ook op de streep niet. Ongelooflijk."
En dat in een seizoen dat tot nu toe voor de Renault-rijdster niet echt naar wens loopt. Vorig seizoen, haar tweede op het hoogste niveau, was het nog top geweest. "Alles lukte toen, maar nu niet meer. Ik heb sowieso al een paar wedstrijden verspeeld door problemen met mijn schenen. Pas de laatste weken ging het ietsje beter en kon ik weer denken aan een plaats in de top tien. En dan gebeurt opeens dit."
De zege van de derdejaars studente geneeskunde is niet alleen prettig voor Hendriks zelf. Ook haar ploeg was bijzonder gelukkig met de winst. "Renault is een heel goede sponsor en het is fantastisch dat we nu voor een succes kunnen zorgen. Vorig seizoen won Daniëlle Lissenberg-Bekkering er eentje, nu ik dan. Dat neemt toch wat druk weg."
En weg was Sharon Hendriks. Naar de warme douche, naar huis, en dan naar bed. "Eerst maar eens slapen. Als ik dan wakker word, kan ik misschien geloven dat ik hier echt gewonnen heb."