“Ik start om te finishen en dat is gelukt. Mooi dat ik in Calgary bovenaan sta. Ik verbaas mezelf niet”, vertelde de winnaar na afloop bij de NOS. “De afgelopen twee wedstrijden waren niet je van het, maar het podium heb ik niet uit het zicht verloren. Het is sprinten, dat is honderdstenwerk. Als de finish een metertje eerder had gelegen, had Dubreuil hem misschien gepakt.”
Want het gaatje met de sprinter uit Canada was klein, 1.07,28 om 1.07,30. Ook de verschillen met het brons van Antoine Gélinas-Beaulieu (0,04 seconden) en de vierde plek van Jordan Stolz (0,06 seconden) waren miniem.
“Ik moet dat grote lichaam door de bocht krijgen en zo diep mogelijk zitten. De lenigheid is er, de kracht ook en de souplesse begint te komen. Dan is het een optelsom en kan het alleen maar goed gaan. Als ik die drie voorwaarden voor elkaar heb, ga ik gewoon hard,” bewees Otterspeer.
De nummer zeven van de 1000 meter was Kai Verbij. Geen uitzonderlijke prestatie voor de Nederlander, ook zijn tijd (1.07,63) was gewoontjes. Toch was het een teken dat de rijder - na een periode zonder wedstrijden door een liesblessure - weer op de goede weg is.