Harink trekt aan langste eind in Deventer spektakelstuk

"We verwachten een open wedstrijd", vertelde Marco van der Tuin voorafgaand aan de wedstrijd. De rijder van KPMS Bouw & Techniek was na zijn aanvallende rijden in de Trachitol Trophy al benoemd tot Barre Beuker van de week, dit keer ging eindelijk de beuk erin. "Was deze wedstrijd nou maar op de NOS gekomen", verzuchtte iemand langs de baan. Dan had het grote publiek eindelijk een keer het échte marathonschaatsen kunnen zien. Aanvallen, kopgroepen en ploegen die alles uit de kast haalden om hun rijders aan een ronde voorsprong te helpen. Kortom: het was een avondje ouderwets genieten voor de marathonliefhebber. 

In diverse samenstellingen gingen dan ook allerlei groepen rond. Toen het stof eenmaal neergedaald was, waren er acht man die een totaal van twee ronden voorsprong hadden genomen. Nog eens elf hadden het peloton op een ronde weten te zetten. Naast de uiteindelijke winnaar Harink waren dat ook zijn ploeggenoot Sjoerd den Hertog, Jeroen Janissen, Daan Gelling, Mats Stoltenborg, Robert Post, Evert Hoolwerf en Luuk Loohuis. 

Nadat de rest van het peloton het veld geruimd had, waren het de mannen van Royal A-ware / ZiuZ en Jumbo-Visma die, net als vorige week, elkaar het licht uit de ogen keken. De kleinere ploegen profiteerden: Loohuis sloop ervan tussen. "Als ze zouden gaan sprinten, ben ik gewoon te langzaam. Toen ze naar buiten stuurden, ben ik er maar vandoor gegaan." Van wat er achter hem gebeurde, kreeg hij vervolgens niets mee. "De ploegleider gaf aan dat ik moest blijven rijden, dus dat deed ik maar."

De poging van Loohuis hield even stand, maar hij reed nooit echt ver weg. De groep aarzelde een paar keer, maar pakte hem toch weer terug. Voor Loohuis was het echter een grote verrassing dat hij na de inspanning van de Trachitol Trophy er nu weer stond. "Vorige week heb ik de vierdaagse op hangen en wurgen uitgereden. Na de finish zondag ging ik helemaal bad. Ik kreeg mijn schaatsen bijna niet uit en ineens zat ik met de rolstoel bij de EHBO. Na een uurtje was ik gelukkig wel weer opgekalefaterd", zei de man uit Haaksbergen, die in Deventer zijn eerste stappen op het ijs zette en na een paar rustdagen weer voldoende hersteld was. "Ik was gebrand om hier weer volle bak te koersen."

Na de poging van Loohuis was het aan Harink en Stoltenborg om ervandoor te gaan. Janissen zag het gevaar en sprong nog mee. "Het was een gevalletje nu of nooit. Toen was ik er ineens en ben je al blij dat je er bent." In de sprint kwam hij er vervolgens niet meer aan te pas, al was hij wel blij met opnieuw een podiumplaats. "Deze wedstrijd was wel genieten, maar vooral ook afzien. Dit zijn wel de wedstrijden waar we het voor doen, absoluut."

Harink was opgelucht dat hij de heerschappij van Evert Hoolwerf, die alle etappes van de Trachitol Trophy won, kon doorbreken. "We hebben er echt voor gereden met de ploeg. Dit was echt een teamoverwinning. In de vierdaagse was het heel frustrerend dat we geen vuist konden maken tegen Evert en Crispijn. Het is heel mooi dat het nu wel lukt."