Het was niet de eerste keer dat Rob Hadders zich dit seizoen liet zien. De Groninger was al eerder de sterkste, tijdens de openingswedstrijd in Amsterdam. Maar dat was, stelde Hadders, alweer veel te lang geleden.
''Het werd echt tijd dat ik weer eens zou winnen’’, vond hij. ''Ik ben niet voor niets naar Tenerife geweest. Sindsdien voel ik me prima, heb ik een uitstekende vorm. Maar daar heb ik nog niets van teruggezien in de uitslagen.’’
Vier dagen eerder voelde Hadders zich ook al top op Flevonice. Meer dan dat zelfs. Hij had geweldige benen. ''Goed genoeg om te kunnen winnen.’’ Dat kwam er niet van, door een hectische finale. ''Ik kreeg een zwieper hier, werd daar aan de kant gezet, en je bent kansloos met je goede benen.’’
Hadders dacht dat daarmee zijn kans op een zege verkeken was, en stond daarom juist deze keer zeer gebrand aan de start. En ook in de finale was er die verbetenheid in zijn acties.
''Ik werd weer vastgehouden en uit een treintje geduwd, maar ik wilde me niet weer kansloos laten maken. Ik heb een ander treintje gekozen, en dat bleek uiteindelijk de juiste te zijn. Zo moet je soms ook een beetje geluk hebben om te winnen, want in principe had ik nu minder goede benen dan een paar dagen terug.’’
In de finale ging het er opnieuw hectisch aan toe. In een gedrang van jewelste stormde de meute naar de meet. Hadders was de eerste en, zo stelde hij zelf, daarom misschien wel de gelukkigste. Gary Hekman volgde al vallend en Ingmar Berga stond opnieuw op het podium, alleen opnieuw niet op de plaats die hij zo graag wil.
Die sprint vormde het sluitstuk van een wedstrijd die een dergelijke betiteling eigenlijk niet verdiende. Daarover waren de mannen het zelf ook al eens. ''Dit was niks’’, werd er gemopperd. En: ''Ik hoop dat we niet elke week zo hoeven te rijden.’’ De oorzaak was dat het hele peloton eigenlijk al vanaf het begin min of meer werd lamgelegd.
Zodanig zelfs dat de mannen van BAM er uiteindelijk maar een spelletje van maakten. Bob de Vries zette zich met Arjan Stroetinga op kop en hield dat rondenlang vol. ''We hebben er echt niet bewust een training van gemaakt of zo’’, verklaarde De Vries.
''Maar op een gegeven moment zijn we op kop gaan rijden en hadden we iets van: ’Eens zien hoe lang we dat mogen volhouden’. Nou, dat bleek dus heel lang te zijn.’’
Ook dat hielp in de ogen van Hadders mee aan de chaos in de finale. ''Omdat er nooit echt is gekoerst, was het halve peloton nog redelijk fit. Tja, en dan wil iedereen opeens meesprinten. Maar ik klaag niet dat het zo gelopen is, hoor.’’
En weg was Hadders met zijn ploeggenoten, plus de mannen van BAM. Naar de Chinees in Gorredijk. Om, zoals de traditie van coach Jillert Anema wil, gezamenlijk het nieuwe jaar te vieren. De overwinning van Hadders zorgde ongetwijfeld voor een verhoogde feestvreugde.