Groenewoud wint weer, precies op tijd

Wie Marijke's uitslagen van de eerste wereldbekers erbij pakt, ziet geen seizoenstart die direct vertrouwen uitstraalt. In Salt Lake City, Calgary en Heerenveen bleef Groenewoud verwijderd van het podium, met uitzondering van de massastart. In Hamar verandert dat beeld. Met 4.00,95 is de Friezin de snelste vrouw op de 3000 meter en laat ze de concurrentie achter zich.

De Canadese Isabelle Weidemann eindigt als tweede in 4.01,30. De Noorse Ragne Wiklund pakt in eigen huis het brons met 4.01,41. Klassementsleider Joy Beune ontbreekt in Noorwegen. Zij richt zich volledig op de voorbereiding van het OKT en slaat deze wereldbeker bewust over.

Het is voor Groenewoud de eerste wereldbekerzege ooit op de drie kilometer. “Nee, alleen 1500 meter en de mass start heb ik eerder gewonnen. Deze niet”, zegt ze na afloop in een interview met de NOS. De timing is opvallend, maar volgens haar ploegleiding geen verrassing.

Team Albert Heijn Zaanlander kiest dit seizoen voor een afwijkende aanpak. De focus ligt vanaf het begin op het Olympisch Kwalificatietoernooi. Zo reisde Merel Conijn niet af naar de eerste wereldbekers op hoogte en arriveerden meerdere rijders, onder wie Groenewoud, pas laat in Salt Lake City en Calgary. Het gevolg: mindere prestaties van een aantal rijders in de eerste wereldbekers, maar een planning die volledig in dienst staat van pieken op het juiste moment. Coach Arjan Samplonius zei hierover: 'Het gaat om het OKT en de Spelen, de rest is vulling'.

In Hamar vertaalt die aanpak zich dus voor het eerst dit seizoen in een overwinning. Groenewoud zelf wijst vooral op de trainingsweken voorafgaand aan de wedstrijd. “Ik heb hier nu twee keer getraind, dat was hartstikke lekker. Het voelde heel goed, dus dat dit er nu uitkomt, is extra mooi.”

De rit zelf is gecontroleerd, niet perfect. Groenewoud opent vlot en ziet haar rondetijden richting het einde iets oplopen. “Dat is prima”, zegt ze daarover. Ze houdt Weidemann vanaf het middenterrein in het vizier; de Canadese rijdt vlak en maakt het zo tot het einde spannend.

Op de vraag of zij ook liever een nog vlakkere zou hebben geschaatst, antwoordt ze bevestigend. “Het zou wel lekkerder zijn.” Tegelijkertijd plaatst ze haar prestatie in perspectief. “Dit was een prima rit. Ik denk dat dit mijn tweede tijd van dit seizoen is. Ik ben in Calgary en Salt Lake geweest, maar ik hier rijd harder.”

Dat de resultaten in de afgelopen periode achterbleven, had invloed op het gevoel, erkent Groenewoud. “Je krijgt er geen vertrouwen van, dat zeker niet.” Zorgen maken deed ze naar eigen zeggen niet echt, maar de twijfel was er wel. “Maar ik weet ook dat we toewerken naar het OKT en dat probeer ik dan in m’n hoofd te houden.”

De laatste weken ziet ze verbetering. “Vorige week in Heerenveen was het ook al prima. Ik heb het gevoel dat ik nu elke week beter word. Dat geeft vertrouwen.” Dat patroon past bij Groenewoud, die vaker sterker wordt naarmate een seizoen vordert. In een olympisch seizoen ligt die ontwikkeling extra onder het vergrootglas.

Dat Beune ontbreekt in Hamar, verandert voor Groenewoud weinig aan de waarde van haar overwinning. “Het OKT is weer een nieuwe wedstrijd”, zegt ze. Over het verschil met haar concurrent blijft ze nuchter. “Met de vorm die ik nu heb en het idee dat ik dat nog een beetje door kan bouwen, ga ik zeker kans maken.”

De komende weken staan volledig in het teken van die ene wedstrijd. “Volgende week gaan we een hotel in en daar met de ploeg ons voorbereiden.” Ze kijkt uit naar het samen trainen, ook met de marathonmannen. “Dat is wat ik het liefst doe.” Een marathon rijden laat ze voorlopig schieten. “Het OKT is belangrijker.”

In Hamar pakt Groenewoud alvast iets tastbaars mee. “Deze heb je op zak”, krijgt ze te horen. Haar antwoord is kort en duidelijk: “Heel lekker.”