Begin december werd Carel Bakker gekozen als sportvrijwilliger van het jaar in de regio Kennemerland voor zijn jarenlange inzet op het kantoor van IJsclub Haarlem (zie foto). Een volslagen verrassing voor hemzelf, want het bestuur van de vereniging had hem daar zonder zijn medeweten voor opgegeven: "Ik was al eens eerder bij een dergelijke verkiezing, maar die was een beetje vreemd georganiseerd en ik besloot nooit meer naar zoiets te gaan. Om me hier naartoe te krijgen, moesten de mensen van de vereniging het dus anders inkleden."
En dat is dus gelukt.
"De secretaris van de schaatsvereniging stuurde een mail rond, dat ze kaarten voor het sportgala had. Ik zag dat niet zo zitten en gaf in eerste instantie aan dat anderen maar moesten gaan. Maar toen hoorde ik op kantoor dat iedereen wel ging en mijn vrouw - die natuurlijk al ingewijd was - zei ook dat ze het hartstikke leuk zou vinden om te gaan. En dus zijn we er wel naartoe gegaan. Mijn zoon en dochter waren er ook en daar had ik helemaal niet op gerekend. Dat er een vrijwilliger gekozen werd, was voor mij ook een complete verrassing. Dat ik vervolgens het bronskleurige Pim Mulier-beeldje in ontvangst mocht nemen, was natuurlijk ontzettend leuk."
U bent al 23 jaar als vrijwilliger actief voor IJsclub Haarlem. Hoe is dat ooit begonnen?
"Aanvankelijk stond ik vooral 's avonds in de kantine, terwijl mijn kinderen en mijn vrouw schaatsten. Toen ik in 1991 met de VUT ging, werd er via het clubblad iemand gezocht die de financiële administratie wilde doen. Dat vond ik wel leuk en later heb ik daar ook de ledenadministratie bij opgepakt. Verder deed ik regelmatig klussen in het oude clubhuis en rondom evenementen, bijvoorbeeld het verzorgen van de jury bij de Kraantje Lek Trofee of de scholenploegenachtervolging."
"Van het een kwam het ander en tegenwoordig doe ik bijna al die dingen nog steeds. In de oorsprong deed ik veel met jureren en het voorbereiden van wedstrijden, maar ook het verwerken van de uitslagen. Zelf heb ik altijd wel geschaatst, maar vanwege problemen met mijn knie gaat dat nu niet meer. Ook mijn vrouw schaatst niet meer, maar mijn dochter nog wel. En mijn kleindochter nu ook, die vindt het hartstikke leuk. 'De ijsbaan is van mijn opa', zegt ze altijd."
IJsclub Haarlem omschrijft u als 'de constante factor in een reeks van jaren'.
"Dat klopt wel, al waren er vroeger wel meer vrijwilligers die er al lange tijd zaten, hoor. Maar het bestuur wisselt natuurlijk wel eens. Als het bestuur met ideeën komt, kan ik vaak wel aangeven of dat al eens geprobeerd is en wat daar goed of fout aan is gegaan. Of ze wijzen op afspraken die eerder zijn gemaakt, waarvan ze gewoon niet altijd weten waar ze die moeten zoeken of die ze zich in de algemeenheid niet realiseren."
"En na al die jaren blijft het leuk werk. Met de club onder elkaar hier op kantoor en de sfeer in de vereniging is hoe dan ook erg goed. In drukke periodes helpen we elkaar, je hoeft elkaar bij wijze van spreken maar één woord te zeggen en de ander weet wat je bedoelt. Ik was voor het werk altijd veel weg, ben beroepsmilitair geweest, en om dan na mijn pensioen elke dag thuis te zitten, daar wilde ik toch wel iets anders voor zoeken."
"Omdat ik me in de laatste jaren van mijn beroep ook bezighield met de administratie, paste dit goed. Het mooie aan vrijwilligerswerk is dat je alleen hoeft te doen wat je leuk vindt. Vrijwilligheid is zeker geen vrijblijvendheid, maar datgene wat je niet leuk vindt, daar moet je je gewoon niet voor melden."
Wat zijn de concrete taken waar u zich dagelijks op kantoor mee bezighoudt?
"Dat is heel verschillend. Soms doe ik wat dingen voor de baan. Als het bijvoorbeeld heel erg druk is, vragen de ijsmeesters me wel eens om te roepen dat de machine het ijs op gaat. Verder regel ik drukwerk zoals informatiebulletins en de grootste taken zijn de financiële administratie en de ledenadministratie. Op dit moment komen er dagelijks betalingen binnen van mensen die in januari bij de vereniging starten en al die nieuwe leden moeten ook worden aangemeld, abonnementen worden ingeboekt en toegestuurd."
"Daarbij hoort, net als aan het begin van het seizoen, natuurlijk ook dat er veel mensen bellen of binnenlopen met vragen, of meer algemene informatie willen hebben. Verder komen er incidenteel klussen voorbij op het clubhuis, waarvoor ik contact heb met de coördinator onderhoud, en ik heb goed contact met de ijsmeesters en de manager van de ijsbaan. Zo’n goede samenwerking met mensen draagt ook weer bij aan een stukje plezier en betrokkenheid met waar je mee bezig bent."
Welke dingen zijn u vooral bijgebleven uit die 23 jaar vrijwilligerswerk?
"Dan denk ik bijvoorbeeld aan het 125-jarig bestaan van de vereniging, dat we vierden in het oude clubhuis. We hebben toen liters snert gemaakt, en ik werd samen met een andere vrijwilliger die enorm veel deed erelid gemaakt."
"Verder was de opening van het nieuwe clubhuis, een ontzettend mooie accommodatie, een bijzonder moment. Maar ook de jaarlijks terugkerende evenementen blijven leuk. Zo is de scholenploegenachtervolging altijd een enthousiast gebeuren en de Kraantje Lek Trofee iets heel speciaals. En dat je in het dagelijkse werk op kantoor blijft houden dat er mensen binnenkomen om een praatje te maken, geeft mij de voldoening in mijn bezigheden."
Welke vrijwilliger wilt u graag terugzien in de 'Vrijwilliger van de Week', en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl!