Met een stralende lach ontdeed Irene Schouten zich op een bankje van haar schaatsen, nadat ze zichzelf met een machtige sprint de winst had bezorgd op de puntenkoers. Dit was het gevoel waar ze al die tijd naar op zoek is geweest, vertelde ze.
"Ik heb een te traag werkende schildklier, waardoor mijn waardes al een jaar lang niet goed zijn. Door medicijnen en behandelingen was het de laatste tijd redelijk, maar sinds een week zijn mijn waardes weer normaal. Eindelijk. En ik merk het meteen in het schaatsen."
Twee weken geleden werd Schouten voor het laatst geprikt, vorige week kreeg ze de uitslag. Die bevestigde wat ze eigenlijk al voelde. "Alles is weer zoals het hoort te zijn. En dat klopt ook wel, want sinds een week of twee ben ik ook eindelijk weer goed aan het schaatsen. Ik ben hier echt heel blij mee. Hier heb ik al die tijd hard voor gewerkt."
Schouten verzorgde meteen een aardige demonstratie tijdens het allereerste onderdeel van deze Driedaagse. Samen met Mariska Huisman mocht ze strijden om de winst, waarbij de laatste een paar puntjes voordeel had.
"Maar daar had ik geen idee van", aldus Schouten. "Ik wist wel dat het tussen Mariska en mij ging, maar meer ook niet. Dat zouden ze nog moeten verbeteren bij dit evenement: meer informatie voor rijders en publiek. Want als het wij het al niet weten, dan weet het publiek het helemaal niet."
Bij de allesbeslissende sprint was van strijd echter weinig sprake. Mariska Huisman had dat al snel door. "Op tweehonderd meter van de streep wist ik al dat ik dit niet ging winnen. Irene had echt zoveel meer snelheid dan ik." Dat was op de streep terug te zien. Schouten mocht haast onbedreigd haar feestje vieren. "Gebeurt wat er gebeurt, deze is voor mij, dacht ik. En dan is het heel mooi als je dat ook inderdaad zo kunt uitvoeren", besloot Schouten.