Dat is, zo mag duidelijk zijn, een noodgedwongen keuze. Want als het aan Timmer, Boer en Gerritsen had gelegen, werkten ze nu nog gewoon samen met hun ploeggenoten van Control en trainer Jac Orie. ,,Dit doet echt pijn’’, stelde Margot Boer onomwonden, terwijl ze op haar lip moest bijten om de emoties onder controle te houden. ,,De mensen die we nu achter moeten laten zijn veel meer dan teamgenoten. We hebben lief en leed met ze gedeeld, hebben de periode rond het faillissement van DSB samen overleefd en daarna het Olympisch jaar fantastisch doorstaan. We hadden zo’n leuke ploeg met elkaar, zo’n goede klik. Die mensen wil je eigenlijk niet kwijt.’’
Marianne Timmer en Annette Gerritsen lieten zich in soortgelijke bewoordingen uit. Ook zij vertelden met pijn in het hart afscheid te hebben moeten nemen van hun ploeggenoten. Maar ze stelden ook onomwonden dat dit de enige keuze was waar ze zelf honderd procent achter konden staan. Timmer: ,,Ik heb in de loop der jaren zoveel in dit team geïnvesteerd, daar wilde ik echt niet uit. Maar ik kan mezelf nu in de spiegel gewoon aankijken, en dat is voor mij het belangrijkste.’’ En Gerritsen: ,,Ik heb vast kunnen houden aan mijn principes. Dat weegt heel zwaar.’’
Wat heeft uiteindelijk de breuk veroorzaakt tussen de drie schaatssters en de ploeg? Dat antwoord is volgens de drie sprintsters helder. Hen is door de stichting die de belangen van de ploeg behartigt – bestaande uit Jos Valentijn, Lennaert de Hertog en Marcel Beerthuizen – een aanbieding voorgelegd, waarin de drie zich niet in konden vinden. En dat had, stelt Timmer voor alle duidelijkheid, helemaal niets met hun salaris te maken. ,,Aan het praten over een salaris zijn we niet eens toegekomen. Het ging ons om de zekerheden die waren ingebouwd in de aanbieding. Wij willen absoluut voorkomen dat ons nog eens gebeurt wat er na het faillissement van DSB is gebeurd. Wij willen zeker weten dat we kunnen blijven schaatsen. En die zekerheid bood de aanbieding niet.’’
Zo werd in de aanbieding gesteld dat de nieuwe CAO voor schaatsers automatisch zou worden overgenomen door de stichting. ,,Maar over die hele CAO is nog niets concreets bekend’’, aldus Gerritsen. ,,En niemand weet ook precies hoe die eruit gaat zien. ,,Verder wilden we een garantie in de overeenkomst. De stichting stelde dat Control garanties had gegeven. Met het DSB-verhaal in het achterhoofd wilden we die als bijlage in onze overeenkomst. Maar dat weigerde de stichting. Daardoor was er voor ons geen enkele zekerheid meer.’’
Kortom: er moest een verbintenis worden ondertekend waarvan de drie schaatssters geen idee hadden wat die precies inhield. ,,In de afgelopen weken hebben we steeds geprobeerd de onderhandelingen op gang te krijgen’’, aldus Timmer. Referee-baas Ron Mulder handelde samen met Henk Timmer namens de schaatssters, maar bereikte weinig. ,,Of er kwam geen reactie, of pas heel laat’’, vertelt Marianne Timmer. ,,Het ging zó stroef, zó moeizaam allemaal. In ieder geval was er van serieuze onderhandelingen nauwelijks sprake. Daaruit spreekt ook bepaald geen respect voor de sporters.’’
Er werd de schaatssters een ultimatum gesteld, dat donderdagavond afliep. Maar geen van de drie voelde zich geroepen een handtekening te zetten, wat Laurine van Riessen al in een eerder stadium wel deed. Timmer: ,,We tekenen niets waarvan we niet weten het is. Dat doet toch niemand?’’ Donderdagavond werden de gevolgen duidelijk. Boer: ,,We kregen een e-mail waarin werd gesteld dat de aanbieding was vervallen. Vanaf dat moment maakten we dus geen deel meer uit van Control.’’
Maar het trio laat zich niet uit het veld slaan. Het besluit dan maar met elkaar door te gaan werd snel genomen. ,,We kennen elkaar goed, werken al weer een paar jaar met elkaar samen en weten wat we aan elkaar hebben’’, verwoordt Timmer de gevoelens. ,,We gaan niet mat z’n drieën aan de slag, gewoon doorgaan waar we gebleven zijn, en dat is hard trainen. En dan zien we wel van hieruit wat we kunnen doen.’’
Betekent wel dat de drie weer op nul beginnen. ,,We hebben niets’’, erkent Gerritsen. ,,Geen ploeg, geen trainer, geen sponsor. Alleen elkaar. Maar daarmee gaan we aan de slag. In de komende weken gaan we proberen de zaken te regelen. Er is niet specifiek iemand die op zoek gaat naar een sponsor, dat doen we allemaal. En ook die andere zaken pakken we met z’n allen aan.’’
Wellicht wordt er ook nog een beroep gedaan op de KNSB, zoals ook gebeurde na het faillissement van DSB. Dat zou dan zijn voor de noodzakelijke voorzieningen, zoals trainingsfaciliteiten. ,,Daar zijn we nog niet mee bezig geweest, het is allemaal nog een beetje te vers’’, aldus Margot Boer. ,,Maar het is zeker een mogelijkheid dat we bij de KNSB aankloppen voor hulp. We pakken alles aan.’’
Contact met de (voormalig) ploeggenoten van Control is er nog niet geweest, en ook niet met Orie. ,,Het is allemaal net gebeurd’’, meent Timmer. ,,We zijn dit zelf nog aan het verwerken. We spreken ongetwijfeld snel met de anderen.’’