Gelling en Slendebroek verschalken Ten Cate

De twee ploeggenoten hadden ’s ochtends bij het ontbijt, thuis bij de ouders van Slendebroek in Zuid-Scharwoude, hun plan voor de laatste etappe al besproken. “De afgelopen dagen liep het nog niet heel lekker”, moest Slendebroek toegeven. “Het was best frustrerend, want ik was heel gretig en wilde heel graag winnen. We hadden vandaag twee belangen en dat het allebei lukt is wel heel lekker.”

Voor Gelling deed het ontbijtje in Zuid-Scharwoude blijkbaar ook wonderen. Huize Slendebroek bleek voor hem een prima uitvalsbasis voor de Vier van Noord-Holland. “We hebben het er bij hem thuis uitvoerig over gehad en hier kwam het wel een beetje op neer. Dat hij dan nog de dagzege pakt is helemaal mooi.”

De twee roomies voor een weekend moesten daarvoor wel op slinkse wijze afrekenen met de concurrentie. Die gaf zich namelijk niet zomaar gewonnen. Het duurde tot over de helft van de wedstrijd voordat Slendebroek zich definitief wist los te weken van het peloton. Toen hij eenmaal de aansluiting weer had gevonden, ging hij even later nog een keer rond in een groep van tien man. Daarbij ook Gelling.

“Jorian en Harm (Visser, red.) waren heel erg met elkaar bezig. Daar probeerde ik gebruik van te maken”, vertelde Gelling. “Ik hoopte dat de wedstrijd op een gegeven moment zo zwaar zou worden dat ze zouden gaan twijfelen om het dicht te rijden. Halverwege de koers had ik het idee dat er steeds meer ruimte ontstond en toen kwamen we ook weg.”

De kopmannen van Reggeborgh en Essent keken inderdaad vooral met name naar elkaar, moest ook Ten Cate toegeven. “Het was de afspraak om bij Harm te blijven, alleen daar heb ik me misschien iets te goed aan gehouden. Een rookie mistake”, kon hij alweer snel analyseren. “Mijn relativeringsvermogen is misschien ook wel mijn kracht, want uit dit weekend kan ik ook weer heel veel vertrouwen halen. Ik win twee koersen en word derde in het klassement. Daar had ik vooraf ook zeker voor getekend, al is het natuurlijk jammer van de laatste dag.”

Toen Gelling eenmaal weggereden was, moesten de groene en roze kemphanen alle zeilen bijzetten om de groep nog weer bij te halen. Dat was echter ook het moment dat de vier in zwaarte oplopende wedstrijden hun tol begonnen te eisen. De knechten van beide ploegen hadden immers al veel werk verzet en moesten dat in de slotfase bekopen. Visser en Ten Cate besloten wel zelf nog op avontuur te gaan, maar konden slechts sprinten om de plekken elf en twaalf.

Vervolgens was het afwachten of Gelling genoeg punten zou halen om het klassement te winnen. Dat rekenwerk vertrouwden de rijders collectief toe aan de mannen langs de kant. “Onderweg kon ik dat echt niet bijhouden”, sprak Gelling achteraf. “Van tevoren wist ik wel wat het gat met Jorian was, maar met tien man rond en vijf punten extra voor de ronde voorsprong was het best ingewikkeld. Evert Hoolwerf (ook mee in de kopgroep, red.) stond bijvoorbeeld ook maar een paar punten achter mij.”

Uiteindelijk bleek de vijfde plaats in de daguitslag voor Gelling voldoende om ook het eindklassement in de wacht te slepen. “Heel lekker om te winnen, maar niet heel leuk om voor te rijden”, vond de Groninger. “Je wil ook gewoon voor de dagzege rijden en nu werd er soms fel gereageerd of juist niet met me doorgereden vanwege het klassement. Gelukkig was het alle moeite waard, maar als je verliest is het niet leuk. Zeker als je het door je vingers ziet glippen, zoals Jorian. Maar met twee overwinningen mag hij ook zeker trots zijn.”

Naast de strijd om het vissenpak was er ook de strijd om het tussensprintklassement, dat gewonnen werd door Kevin van der Horst. In zijn ondersteunende rol moest Crispijn Ariëns, zijn enige echte concurrent voor dat klassement, teveel werk voor Ten Cate opknappen om ook nog oog te hebben voor de sprints. Van der Horst stelde op die manier redelijk eenvoudig de eindzege in dat klassement veilig.

Bekijk hier de uitslagen.