Een weekje competitiepauze heeft Jet Fransen goed gedaan. Zelfs een valpartij tijdens het ingelaste trainingskamp in Spanje beïnvloedde haar vorm niet negatief. Sterker nog: bij de marathon in Deventer wist ze voor het eerst in haar jonge carrière een overwinning te pakken op het hoogste niveau. In de massasprint bleef ze Gioya Lancee en Sofia Schilder nipt voor.
De zege kwam voor Fransen zelf ook als een verrassing. Niet alleen stond ze niet echt bekend als sprinter, de klap waarmee ze van de fiets was gevallen kwam ook harder aan dan ze had gedacht. “Gelukkig had ik geen schaafwonden, maar ik viel op mijn ribben en voelde dat deze week nog met ademen. Toen ik deze week weer het ijs op kwam, voelde ik me ook heel slecht. Eigenlijk had ik die week niet moeten doen, dacht ik nog.”
Als een onbeschreven blad ving ze de wedstrijd in Deventer aan. Zien waar het schip strandt als je zo gebutst en gehavend bent. “Als ik last van mijn ribben zou krijgen was het gauw klaar geweest. Gelukkig had ik goed veel paracetamol genomen en voelde ik het niet meer door de adrenaline en de spanning. Als ik al wat voelde, kwam het door mijn fanatieke armzwaai, dus die hield ik dit keer goed op mijn rug.”
Ondanks die fysieke malheur en de in haar ogen mindere vorm bij terugkeer kwam het uitstapje naar Spanje voor de jonge Andijkse als geroepen. “Het was heel lekker om er even tussenuit te zijn. Even de focus ergens anders op. Aan het begin van het seizoen vond ik mezelf namelijk nog niet heel goed. Na het skeelerseizoen merkte ik dat ik wat basis miste. Vergeleken met vorig jaar kon ik toen meer aanvallen en reed ik tot nu toe vooral achter de feiten aan. Ook in Den Haag bijvoorbeeld, toen ik wel nog vierde werd.”
De koers op het ijs van De Scheg ontvouwde zich voor Fransen in een ideaal scenario. Even zat ze in een sterke kopgroep met Schilder, Maaike Verweij, Merel Conijn, Veerle van Koppen en Lianne van Loon. De rest van het peloton zag het tot verbazing van Fransen echter niet zitten om deze vrouwen een vrijgeleide te geven en de kleinere ploegen wisten het gat weer te dichten.
“Iedereen voelde dat er kansen waren vandaag”, analyseerde Fransen. “Mensen wilden daarom ook niet teveel moeite stoppen in een kopgroep en dan zie je dat het dus een massasprint wordt. Toch een beetje raar als de snelste rijders er niet zijn.”
Daarin bleek Fransen uiteindelijk de rapste, mede dankzij haar scherpe koersinzicht. Ze bleef achter Schilder hangen, in haar ogen de snelste én slimste vrouw van de wedstrijd. “Achter haar wilde ik graag zitten. Andere rijders laten zich soms nog verrassen, maar Sofia is zo behendig dat ze dat niet laat gebeuren.”
Toch gooide een trucje van Schilder nog bijna roet in het eten. “Ze liet het heel slim stil vallen, waarschijnlijk omdat ze zich anders te snel leeg zou rijden. Daarom reed de rest hard op haar in en toen kwam Gioya nog heel dichtbij.” Op de streep durfde geen van de drie vrouwen te juichen, maar uiteindelijk gaf de fotofinish de doorslag: Fransen ging met de zege aan de haal.
Bekijk hier de uitslagen.
