Het was een avond van mooie symboliek in De Bonte Wever, waar op diverse spandoeken duidelijk werd gemaakt dat niet iedereen het eens is met de sluiting van de ijsbaan. De wedstrijd in de Topdivisie was dus een prooi voor Frank Vreugdenhil, die op nog geen tien kilometer van de baan woont, en zo de cirkel mooi rond maakte. Daar konden alle Drenten zich wel in vinden, maar Vreugdenhil zeker zelf ook. ’’Dat geeft deze overwinning voor mij wel iets extra’s, absoluut’’, beaamde de man uit Eldersloo.

Vreugdenhil verbloemde niet dat het idee de laatste wedstrijd in Assen te winnen hem onderweg nog wat extra inspiratie bood. ’’Vanaf het moment dat we met twee man overbleven, heb ik alleen maar die streep gezien. Niemand zou mij hier vanavond van de overwinning afhouden.’’

Die twee man waar Vreugdenhil over sprak, waren hijzelf en Mats Stoltenborg. De Hoofddorper was in een wedstrijd die pas wat laat ontbrandde de eerste rijder die twee ronden voorsprong pakte. Even later zag hij Vreugdenhil dat kunststukje herhalen, waardoor op dat moment al duidelijk was dat die twee zouden strijden om de winst.

Een andere groep pakte één ronde voorsprong op het peloton, waardoor de koers uiteindelijk toch nog een spectaculair karakter kreeg. Ook dat was een mooi gegeven, waardoor de toeschouwers in Assen tot de allerlaatste meter op het puntje van de stoel zaten.

Zij zagen een prachtige ontknoping in het spel tussen Stoltenborg en Vreugdenhil, waarbij de laatste op basis van zijn ervaring en prestaties in het voordeel leek. Dat voelde Vreugdenhil zelf ook zo. ’’Ik denk niet dat er iemand is die in zo’n situatie graag met mij naar de streep rijdt. Stoltenborg zal meer spanning hebben gevoeld dan ik.’’

De Hoofddorper werd steeds op kop gedrongen, en de enige keer dat Vreugdenhil dat niet deed, was toen hij op het laatste rechte stuk Stoltenborg passeerde om de winst te pakken. De Tjolk-rijder baalde daar behoorlijk van. ’’Zoveel kansen krijg ik niet om te winnen en ik heb het gevoel dat ik deze zelf verpest heb’’, treurde Stoltenborg. ’’Ik was net even eerder rond dan Vreugdenhil en hoopte dat ik daardoor nog iets frisser zou zijn. Maar hij was in de sprint toch even sneller. Dat was een flinke teleurstelling.’’

De treurnis bij Stoltenborg stond haaks op de vreugde bij Vreugdenhil, die deze weken nog eens laat zien alles te beheersen. Vorige week won hij nog op het zware natuurijs in Zweden, nu was hij weer de beste op kunstijs van Assen, waar hij al twee keer eerder succesvol was. ’’Iedereen heeft het altijd over snelheid verliezen op natuurijs, maar dat maakt helemaal niet uit. Als je goed bent, kun je overal winnen, dat blijkt nu wel weer. Ik heb al sinds januari vorm en daarmee heb ik een moeizaam begonnen seizoen toch nog kunnen goedmaken.’’

In Assen wilde hij daar zeker niet alleen de credits voor hebben. ’’Er was wat hulp van derden’’, sprak hij met een lach. ’’Het team heeft echt enorm hard gewerkt voor mij. Daar ben ik ze dankbaar voor, en dan is het fantastisch als je dat ook kunt belonen met een overwinning.’’

En het laatste dweilrondje? Dat werd gedaan door Sander Kingma. Oud-marathonschaatser. Mooier kon het niet.