Het is bijna de eerste les voor elke marathonschaatsster: houd altijd rekening met Elma de Vries. De Friezin is inmiddels 31 jaar, maar ziet elk seizoen kans haar overwinning mee te pakken. Vorig seizoen kwam die half januari in Tilburg, nu incasseerde ze op het natuurijs in Falun de beloning voor haar inspanningen. En de teller tikt gestaag door, want Elma de Vries bouwt aan een prachtige erelijst.
Die had ook al voorzien kunnen worden van een overwinning op de Oostenrijkse Weissensee, want ook daar was al te zien dat Elma de Vries in uitstekende vorm steekt. ’’Maar daar was het ‘m steeds net niet. Mariska Huisman is natuurlijk enorm sterk en snel. Dat zag je vandaag ook. Ze speelde bijna met het peloton. Als dan de eindsprint in zicht komt, wil iedereen achter haar zitten. Daarvan heb ik vandaag geprofiteerd. Ik zat al niet lekker meer, een sprint zou ik sowieso niet winnen. Dan maar iets proberen, dacht ik.’’
Een kilometer of drie voor het einde van de race over tachtig kilometer ging Elma de Vries er vandoor. Vanaf dat moment was het echter nog wel een aardig stukkie, realiseerde de rijdster van MK Basics zich. ’’Maar ik moet zeggen, het vloog voorbij. Ik durfde al die tijd niet om te kijken, had geen idee waar het peloton zat. Ik zag alleen die streep. Pas tweehonderd meter voor de finish durfde ik om te kijken.’’
De solofinish van De Vries was de apotheose van een wedstrijd waarin wel veel speldenprikken werden uitgedeeld, maar die nooit echt loskwam. De vrouwen die het peloton verloor, wapperden er slechts af aan de achterkant. Aan de kop leverde geen van de vluchtpogingen uiteindelijk succes op, tot De Vries wegreed.
Dat deed ze overigens niet voor het eerst in Zweden. Drie jaar geleden won ze ook in Falun de finale van de Grand Prix. In 2008 was ze zelfs oppermachtig. In het nabutige Borlänge zegevierde ze in beide wedstrijden op het Runn-meer. ’’Het ligt me hier’’, erkende ze. ’’Ik heb ook vaker gewonnen. Het is hier altijd mooi, altijd mooie wedstrijden. Dat zag je nu ook. Geen groot peloton, maar wel allemaal goede schaatssters, waardoor de wedstrijd heel intensief werd. De omstandigheden waren fantastisch en dat het ijs wat haarscheurtjes had, of dat er wat sneeuwijs lag, ach. Zoals ik zei: goede schaatssters, die vliegen daar met snelheid overheen.’’
Met ook Pien Keulstra op plaats drie was het een mooie dag voor MK Basics. Een terecht beloning, vind De Vries. ’’Wij proberen altijd voor mooie wedstrijden te zorgen. Daar steken we ook energie in. Maar dat leverde dit seizoen niet veel op. Een zege in een mass-start en verder vooral podiumplekken zonder overwinning. En dat terwijl we echt een supergoede ploeg hebben. Maar weet je hoe het meestal gaat? Wij vallen aan, Okkinga reageert en Haardhout controleert. Vandaag liep het gelukkig even anders en daar waren we als ploeg echt aan toe.’’
En De Vries zelf ook. De laatste zege dateerde alweer van net iets meer dan een jaar geleden. ’’En dat terwijl ik het hele seizoen al het gevoel heb dat ik kan meedoen. Dan is een podiumplek leuk, maar is winst de mooiste beloning. Dit voelt als een heel prettige zege.’’
Yvonne Spigt blijft vooralsnog de leidster in het klassement van de KPN Grand Prinx, die zaterdag verder gaat met de vierde wedstrijd.