Breekpunt in de wedstrijd was de ronde voorsprong die het duo De Vries en Roosenboom nam. Daarmee mochten de twee onderling de punten verdelen, en dat draaide niet eens uit op een heel spannende strijd, met dank aan de bescheiden Roosenboom.
Voor de wedstrijd liet ze nog weten nooit een puntenkoers te hebben uitgereden, en nu zat ze ineens in een zetel voor het zilver. "Ik wilde daarom niet mijn krachten verspelen in de sprints. Stel je voor dat ik kapot ging, moest lossen en zou worden teruggehaald. Dat wilde ik echt niet." Bovendien had ze in haar hoofd al genoegen genomen met zilver. "Daar was ik al heel erg blij mee."
Blij was Elma de Vries ook, maar dan toch weer anders dan haar ploeggenote. Voor De Vries hebben titels inmiddels een relatieve waarde gekregen, zeker die op een NK. Want wie ook internationaal een voorname rol speelt, kijkt daar toch anders tegenaan.
Het zegt voldoende dat De Vries ook geen idee had over het aantal nationale titels dat ze heeft gewonnen. "Eigenlijk ben ik de tel een beetje kwijtgeraakt, maar het zal ergens tegen de vijftig zijn."
En als het dan toch van een gouden plak moest komen, was dit ook wel het aangewezen nummer voor Elma de Vries. Dat wist ze zelf ook. "Alles wat minder snelheid heeft en meer uithouding ligt me wel", stelde ze lachend vast. Ze had zich voorgenomen rustig te beginnen, maar daar kwam het niet van. "Al in de eerste ronden deed ik mee in de sprints, hield ik me dus niet aan mijn eigen plan. Daarna ben ik maar doorgegaan."
Het vervolg was makkelijker dan ze dacht, inclusief de ronde voorsprong. "Ik verbaasde me inderdaad over het gemak waarmee dat ging. Op een gegeven moment zag ik dat de achtervolgers de benen stil hielden. Dan is het klaar."
De balans van het NK slaat zo voorzichtig door naar de positieve kant, maar het liefst had De Vries zichzelf nog wat meer laten zien. En dat vooral met het oog op het aanstaande EK. "Het is belangrijk zelfvertrouwen te kweken op de baan waar ook het EK wordt gehouden, en dan is het prettig hier heel goede wedstrijden te rijden."
"Dat is niet helemaal gelukt, maar ik heb in ieder geval voldaan aan de kwalificatie-eis. Dat is al prima, want verder merk ik toch vooral dat ik moe ben na twee zware maanden met veel wedstrijden. De conclusie is dat de basis goed is, en ik aan de rest nog moet werken.’’