Elke titel telt voor Teun de Wit: ‘Ik win gewoon graag’

Hoewel De Wit al heel wat jaren meegaat stond zijn teller wat NK-titels betreft tot begin dit jaar nog op nul. Na talloze medailles bij de junioren was het slechts twee keer brons bij de grote mannen. In Rijssen kwam daar eerder dit jaar verandering in, met de titel op de 1000 meter. In Medemblik kwam daar nog een gouden plak bij op de afvalkoers.

“Natuurlijk had ik wel gehoopt om te winnen”, sprak hij vrijdagavond. “Elke wedstrijd waar ik me voor inschrijf wil ik winnen. Ik win nou eenmaal graag, alleen lukt het natuurlijk niet altijd. Gelukkig voelde ik me vandaag goed en halverwege de wedstrijd wist ik dat het kon lukken.” In de slotronde vertrouwde hij op zijn sprint en dat zelfvertrouwen betaalde zich uit. Kay Schipper en Tom Mulder hadden het nakijken.

“Het is lang geleden dat ik een lange afstand heb gewonnen bij de senioren. Vroeger waren de wedswedstrijden altijd mijn specialiteit. Dan is het leuk om nu de bevestiging te krijgen dat ik het nog kan.” Toch sloeg hij de overwinning op zijn oude liefde niet hoger aan dan zijn titel op het koningsnummer van het inlinen eerder dit jaar. “De 1000 meter is toch echt mijn afstand, ook al kom ik op de weg net wat beter tot mijn recht.”

Voor de 25-jarige Gouwenaar betekende het titeltoernooi in Medemblik het einde van een succesvol seizoen. “Aan het EK heb ik ook een goed gevoel over gehouden. Daar heb ik veel motivatie uit gehaald. Daarna ben ik gaan fietsen in de Alpen en heb hard nog getraind. Wel heb ik al wat minder geskeelerd en ben me al een beetje gaan richten op het schaatsseizoen, met meer krachttraining en fietsen.”

Daarbij liet De Wit ook ruimte voor een stukje ontspanning. “Ik heb ook tien dagen in San Benedetto op het strand gelegen en niet zoveel gedaan”, lachte hij. “En natuurlijk ben ik ook wel even gaan stappen tussendoor, maar ik heb een goede balans kunnen vinden tussen hard trainen en leuke dingen doen.”

Met de focus meer op duurtraining maakte hij zich dan ook lichtelijk zorgen om de one lap van zaterdag. Die zorgen bleken terecht. In de halve finale moest hij het onderspit delven en ondanks een laatste aanzet op het rechte stuk kon hij net niet langs Menno van Eig komen. Met het gezicht op onweer kon de focus op de puntenkoers, het slotstuk van het NK.

Op dat slotonderdeel zag De Wit de energie langzaam maar zeker weglopen uit de benen. Na een afwachtend begin van de wedstrijd, waarin maar liefst negen mannen punten wisten te scoren, eindigde hij met een ondankbare vierde plaats net naast het podium.

“Ik kan nog veel beter, maar voor dit moment in het seizoen had ik niet veel beter gekund. Ik heb het maximale eruit gehaald en dan is het mooi dat je vrijdagavond de beste bent. Wel had ik natuurlijk gehoopt dat andere jongens ook hier zouden zijn, maar die hebben intussen andere verplichtingen. Hopelijk kan ik in de toekomst de strijd weer met ze aangaan. Je wil toch dat de sterkste rijders aan de start staan. Maar een titel is een titel.”