Eerste klassieker Van der Wal

Mooi om te zien. Foske Tamar van der Wal, de kleine Groningse die al maanden het hele vrouwenpeloton in haar greep heeft, kon even haar geluk niet op. Mooie lach, echte vreugde. Want Van der Wal besefte donders goed dat dit een bijzondere was. "Een echte klassieker, ja, dat was me zeker niet ontgaan", zei ze lachend. "Daarom ben ik ook echt blij. Zoiets als dit heb ik nog nooit gewonnen en dat maakt het heel speciaal. Natuurlijk zijn andere zeges ook goed en mooi, maar soms heb je er eentje die net even meer betekent. En daar valt deze wel onder."

Ze pakte de winst op een manier die inmiddels bekend is van haar: in de sprint. Maar het echte werk had Van der Wal in de voorgaande kilometers al gedaan. Ze maakte deel uit van een kopgroep met daarin ook nog eens vier vrouwen van MK Basics. Die probeerden de kleine Groningse te breken. Kilometers lang werd Van der Wal getest, steeds maar weer. "Dat was de enige manier om haar aan te pakken", stelde Mireille Reitsma. "Achter elkaar demarreren. Zo moeten we het uiteindelijk voor elkaar krijgen dat ze stuk ging."

Maar Van der Wal ging niet stuk, zag Reitsma’s ploeggenote Wieteke Cramer. "Foske rijdt zo ontzettend scherp. Als er al iets roods naar voren bewoog, zat ze er al bij. Ze moet ook wel zo rijden, want ze is natuurlijk in haar eentje. Maar het is wel knap dat ze het elke keer kan opbrengen."

Reitsma, titelverdediger op het Veluwemeer, had graag haar titel geprolongeerd. "En ik voelde me echt heel goed. Maar ik denk dat Foske dat ook wel in de gaten had, want ze liet me echt niet gaan. Mariska Huisman trouwens ook niet, want die heeft ook regelmatig het gat dichtgereden als we iets probeerden. We hebben Foske echt laten werken. In de laatste ronde heb ik het ook nog twee keer geprobeerd. Als ik een klein gaatje zou krijgen, was ik weg geweest. Maar het lukte niet."

Het ging, stelde Reitsma, te ver om te zeggen dat ze vrede kon hebben met de nederlaag. "Vrede is een groot woord. Maar het is geen schande te verliezen van iemand die hard schaatst en gewoon beter is dan de rest."

Van der Wal had in die kopgroep goed in de smiezen dat de meiden van MK Basics haar stuk probeerden te krijgen. "Ik heb zelf echt veel gaatjes moeten dichtrijden, en gelukkig deed Mariska Huisman dat ook af en toe. En zo moest het ook wel gaan. Ik ben alleen, moet overal op reageren." Waar iedereen versteld staat van de kracht van Van der Wal, heeft ze dat zelf nauwelijks. "Ik voel me gewoon goed, maar dat ik echt zo sterk ben, daar heb ik niet eens zo’n erg in."

Maar haar trainer Thijs de Vries stond ondertussen langs de kant te genieten van de suprematie die zijn pupil weer toonde. "Zeker als ze zo rijdt. Het valt misschien niet zo op, maar ze heeft de concurrentie gaandeweg gesloopt. Na een doorkomst zag ik hoe ze op kop vol doorreed en zo een gaatje sloeg van een meter of twintig. Ze hebben echt moeten rijden en rijden om dat dicht te krijgen. Dat duurde echt nog flink lang." Van der Wal hoorde De Vries enigszins verbaasd aan. "Ik wilde helemaal niet wegrijden", bekende ze. "Zette alleen even flink aan."

Dat gaf nog maar eens aan dat er momenteel geen maat staat op Foske Tamar van der Wal. In de sprint bleek dat opnieuw. De Groningse was ongenaakbaar. "Ik wilde hier in ieder geval winnen. Dit was een wedstrijd waarmee je echt in de boeken beland. En dat vind ik hartstikke mooi."

Foto's: Neeke Smit