In Breda was het eindelijk raak voor Mariska Huisman, die opmerkelijk genoeg dit seizoen alleen een zege boekte op de langebaan, in de eerste mass-start tijdens de World Cup in Heerenveen. ’’Dat is nog nooit eerder gebeurd’’, wist Huisman zelf ook. ’’Ik ben in de eerste plaats toch nog steeds marathonschaatsster en dan wil je in die discipline graag winnen ook.’’
Dat lukte doordat ze samen met Carien Kleibeuker en Mireille Reitsma een ronde voorsprong wist te nemen op het peloton. Kleibeuker was de initiator van dat groepje, Reitsma sprong mee en uiteindelijk ging ook Huisman er achteraan. Elma de Vries liet zich vervolgens zakken om haar ploeggenote Reitsma de helpende hand toe te steken, en zo pakte het trio een ronde.
Met z’n drieën mochten ze vervolgens strijden om de winst, en dat was een boeiend gevecht. Eerst bijna volledige stilstand, loeren naar elkaar. Vervolgens stak Reitsma de lont in het kruitvat. Opvallend genoeg was het Kleibeuker die het initiatief nam om het gat dicht te rijden. Huisman profiteerde en reed uiteindelijk in de sprint met één arm op de rug naar de winst.
Grote vraag was vooral waarom Kleibeuker het dichtrijden van het gat niet overliet aan Huisman. De Heerenveense maakte daar zelf niet zo’n punt van. ’’In principe was het voor mij toch heel lastig. In een sprint was Huisman de snelste. Laat ik Reitsma rijden, dan word ik ook derde. Daarom wilde ik gewoon haar terughalen en dan maar zien wat er eventueel nog voor me te halen viel’’, vertelde de rijdster van Okkinga Communicatie.
Voor Kleibeuker was het sowieso al een feest weer eens een finale te rijden. ’’De laatste keer is gewoon acht jaar geleden.’’ De moeder van de vierjarige Annemijn gaf ook ruiterlijk toe dat die finales eigenlijk niet eens aan haar besteed zijn. ’’Ik ken dat hele spelletje niet’’, zei ze lachend. ’’Normaal trek ik alleen maar sprints aan. Maar vandaag voelde ik me wel heel sterk en dan is een derde plaats een mooie beloning.’’
Huisman was hoe dan ook blij met de inspanning van Kleibeuker. ’’Heerlijk. Kijk, ik ben best sterk genoeg om een gat dicht te rijden of een ronde kopwerk te doen, maar als het niet hoeft, dan natuurlijk liever niet. Dat scheelt weer krachten in de sprint.’’
En ook het krijgen van een rondje voorsprong had al wat energie gevergd, hoewel het er vanaf de zijkant uitzag alsof het de drie dames uiterst eenvoudig verging. ’’Nou, we hadden het alle drie echt moeilijk hoor. Had er ook mee te maken dat het vandaag toch weer iets warmer was en het ijs daardoor zwaar was.’’
De Noord-Hollandse van Beteropenhaardhout.nl was nog niet echt ongerust, maar tien wedstrijden wachten op een zege is ook niet wat Huisman gewend is. ’’Het werd wel tijd’’, gaf ze toe. ’’Vorige week was ik er al heel dichtbij, maar werd ik op de streep geklopt door Lollobrigida. Nu is het dan wel raak. Da’s lekker met de wedstrijd op mijn thuisbaan in Hoorn in het vooruitzicht. Dat neemt iets druk weg.’’ Lachend: ’’Maar een beetje druk vind ik altijd wel lekker.’’