'Eenheid binnen de vereniging'

Ilse Joustra uit Drachten loopt door haar vrijwilligerswerk bij Kunstrijders Club Heerenveen (KCH) al heel wat jaren in Thialf rond. "Dat heeft voor- en nadelen," beseft Ilse. Binnen alle geledingen van Thialf, van shorttrack tot ijshockey en van de ijsmeesters tot de directie, kent men haar. Zodra men iets wil weten over de vereniging of er moet iets geregeld worden, weet men haar te vinden. "Doordat ik vaak aanwezig ben, ben ik makkelijk benaderbaar. Ik weet gelukkig vaak ook wel de antwoorden en zo niet dan zorg ik ervoor dat het bij de juiste persoon binnen onze vereniging terechtkomt."

Sinds wanneer doe je vrijwilligerswerk bij KCH? En waarom ben je dat gaan doen?
"Ik ben nu bezig aan mijn negende seizoen. Toen mijn dochter dertien jaar was, is ze op kunstrijden gegaan. Ze was steeds op zoek naar een leuke sport, maar die kon ze niet vinden. Tot ze in aanraking kwam met kunstrijden, want toen was ze meteen helemaal overstag."

"Zelf heb ik als moeder eigenlijk altijd in ondernemingsraden van scholen gezeten en ging ik ook vaak mee op kamp. Bij KCH kende ik toevallig iemand die destijds in het bestuur zat en die gaf eigenlijk meteen al aan dat ze nog wel iemand zochten. Daar had ik eerst niet zoveel zin in, maar een half jaar later ben ik toch in het bestuur gegaan. Sindsdien zit ik er nog steeds in."

Ben je algemeen bestuurslid?
"Ja, dat klopt. En sinds drie seizoenen doe ik het wedstrijdsecretariaat. Dat betekent dat ik de kinderen die naar wedstrijden of tests moeten, of die diploma's moeten halen, daarvoor opgeef. Ik correspondeer dit naar de betreffende clubs, onze penningmeester en naar de ouders zodat zij hiervan op de hoogte zijn. Verder verzorg ik op dit moment de algemene correspondentie. Alle mail ter attentie van de vereniging komt bij mij binnen en ik stuur het door of ik beantwoord het zelf. Ook alle correspondentie aan onze leden verloopt via mij. Ik maak zelf niet alle mails, maar alles komt eerst bij mij en dan verstuur ik het weer aan onze leden."

Dat klinkt als 'de spil' van de vereniging.
"Ja, misschien wel. Ik verricht waar nodig hand-en-spandiensten, ik onderhoud contacten met andere verenigingen. Eigenlijk doe ik van alles en nog wat. Ik heb ook mijn EHBO-diploma, dus ik ben meestal wel bij de lessen zodat er iemand met EHBO aanwezig is. Ik zorg bovendien dat ik er 's ochtends op tijd ben om koffie en thee voor de ouders te zetten, dat vind ik ook heel belangrijk."

"En afgelopen zondag bijvoorbeeld hadden de kinderen training in het bos en toen was het heel warm, dus heb ik ook ranja voor de kinderen meegenomen. Daarnaast doe ik samen met Grietje Zandstra de wedstrijdorganisatie. Grietje zat twaalf jaar in het bestuur, maar heeft in april afscheid genomen. Straks in het nieuwe seizoen blijft zij nog wel helpen met de wedstrijden."

Het (ver)zorgen zit wel in je aard.
"Ja, waarschijnlijk wel. In het dagelijks leven ben ik zelfstandig verpleegkundige en sinds een paar jaar ben ik ook docent-verpleegkundige en heb ik mijn eigen trainingsbedrijf. Het is niet zo dat ik altijd per se die taken binnen de club wil doen, maar ik doe gewoon alles waar op dat moment niemand anders voor beschikbaar is."

Heb je enig idee hoeveel tijd je aan KCH besteedt?
"In de winter ben ik gemiddeld wel zo'n 20 uur per week met de kunstschaatsvereniging bezig. Dan tel ik eigenlijk de tijd dat ik in Thialf ben nog niet mee."

Wat is voor jou de voldoening van je vrijwilligerswerk?
"Ik vind het heel belangrijk dat de kinderen het enorm naar hun zin hebben. Natuurlijk moet er een bepaalde prestatie zijn en moeten ze dingen leren en het gevoel hebben dat ze vooruit komen, want daarvoor zitten ze ook op een sport. Maar kinderen moeten het vooral leuk hebben. Niet alleen met zichzelf, maar met de hele club. Voor mij is belangrijk dat de hele club een eenheid is. Geen onderlinge strijd. Een kind dat net begint met kunstrijden is binnen onze vereniging net zo belangrijk als een kind dat al NK's schaatst."

"Ik vind het leuk om te zien dat onze manier van omgaan met de kinderen en hun ouders ook echt werkt. Door voortdurend aanwezig te zijn en door problemen meteen op te lossen, merk je dat de dingen meteen geventileerd worden. Als ik bij het ijs sta en ik zie dat die kinderen allemaal plezier hebben, de trainers het naar hun zin hebben, de ouders het leuk vinden, dan heb ik het gevoel dat ik iets heb goed gedaan. Dat is voor mij de voldoening."

Zijn er binnen jullie vereniging voldoende vrijwilligers?
"Eigenlijk wel. We hebben op dit moment zeven mensen in het bestuur. Dat is vrij veel in vergelijk met andere kunstrijclubs. Onze bestuursleden hebben vaak ook taken dubbel. Ik doe bijvoorbeeld een taak binnen het bestuur, maar dan hebben we nog iemand die deze taak zo van mij kan overnemen. Een soort schaduwbestuurslid. Daarnaast zijn, afhankelijk van hun werk, bijna alle ouders wel bereid om te helpen. De een doet iets meer dan de ander, maar dat is eigenlijk nooit een probleem. Zelfs ouders van nieuwe kinderen bieden zichzelf aan om te helpen."

Wat betekent kunstrijden voor jou?
"Het is misschien wel grappig dat ik zó betrokken ben bij een sport die ikzelf helemaal niet kan. Ik kan namelijk helemaal niet schaatsen. Geen langebaan, geen kunstschaatsen. Ik probeer het af en toe wel met mijn dochter, die inmiddels trainster is, maar dan houd ik wel de boarding vast."

"Ik vind dat wel eens wordt onderschat hoe moeilijk kunstrijden eigenlijk is. Er komt enorm veel bij kijken. Daar kom je pas achter wanneer je met de sport bezig bent. Kunstrijd(st)ers moeten enorm veel conditie en kracht hebben, ze moeten sierlijk zijn en gevoel voor muziek hebben. Ik heb enorm veel bewondering voor het doorzettingsvermogen dat ze hebben om dat voor elkaar te krijgen. Wanneer je bijvoorbeeld ziet dat een kind iets twintig keer oefent en steeds valt, en dan tijdens een wedstrijd een mooie kür neerzet, dat vind ik geweldig. Het feit dat ze niet alleen met één facet bezig zijn, vind ik nu juist zo mooi aan kunstrijden."

Jullie zijn nu ook al weer bezig met de voorbereiding op het nieuwe seizoen.
"Ja. We hebben even vier weken rust gehad in april en zijn daarna meteen weer begonnen. Als je een hele tijd niet kunt trainen bij de club, raak je ook de binding met de club kwijt. Dat vindt het bestuur geen goed idee. Bovendien kun je kunstschaatsen heel goed op het droge oefenen. De sprongen en de bewegingen die de kinderen op het ijs moeten doen, kun je al op het droge aanleren. Daardoor kunnen ze in augustus als er weer ijs ligt, veel makkelijker die sprongen op het ijs doen. Dan hebben ze aangeleerd hoe ze hun handen moeten houden, hoe ze moeten aanspringen en dan gaat het straks veel sneller op het ijs."

Jullie vereniging is genomineerd voor 'De Leukste Sportvereniging'. Kan er nog gestemd worden?
"Jazeker. Dat kan nog tot 24 mei aanstaande en we kunnen nog wel wat stemmen gebruiken." Klik hier om te stemmen.

Welke vrijwilliger(s) wilt u graag terugzien in de 'Vrijwilliger van de Week', en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl.