Dat was overigens pas duidelijk na een half uur koortsachtig rekenwerk van de jury, die alle twintig tussensprints moest terugkijken om tot de juiste uitslag te komen. Uiteindelijk bleek de Colombiaanse Gabriela Rueda de nummer 1, nipt voor een andere Gabriela (Vargas) uit Ecuador. Beiden hadden hetzelfde puntenaantal (15), waarbij de doorslag gaf dat Rueda als eerste de finishlijn was gepasseerd. De Duitse Larissa Gaiser veroverde de bronzen plak met tien punten, twee meer dan Lianne.
Het was een wedstrijd geweest van passen en meten, van wikken en wegen en vooral van energie-management. De zware condities in het Chengdu Roller Sports Centre vroegen veel van de vrouwen die allemaal compleet gesloopt waren na vijf kilometer racen.
Al vroeg in de strijd liet Van Loon zich opmerken in het gevecht om de punten. “Twee keer achter elkaar pakte ik de volle buit, en bovendien op een makkelijke manier omdat ik na de eerste sprint de koppositie vasthield, niet doorreed maar juist het tempo controleerde. Daarna nam ik wat rust om te zien wanneer ik opnieuw een poging kon wagen los te komen. Het was moeilijk om de koers te lezen, wetend dat er elke ronde punten lagen te wachten”, vertelde Van Loon naderhand. “Ik moest in de aanvangsfase punten hebben, want anders zou de kans op een podiumplaats verkeken zijn.”
Tegelijkertijd realiseerde ze zich dat er voldoende power in de batterij moest overblijven voor de finale. “Je verbruikt energie aan het begin, en je weet dat je energie moet sparen om in de eindfase je mannetje te staan. Ik koos ervoor vroeg te gaan sprinten. Spijtig dat het me geen medaille heeft opgeleverd. Gelukkig had Gaiser twee punten meer dan ik, anders zou het een nog pijnlijkere vierde plaats zijn geworden.”
Zo’n puntenkoers op de piste blijft een onoverzichtelijke discipline.
Van Loon: “Ja, maar wel heel spectaculair. Ik ontving direct na de wedstrijd heel veel berichten op mijn telefoon waarin ik steeds las dat mensen het een supermooie race hadden gevonden. Er waren veel atleten van de Nederlandse ploeg aanwezig die ook hadden genoten. Dat ze zelf niet het puntenverloop konden meetellen, was niet zo erg. Ze wachtten gewoon het oordeel van de jury af.”
Had er een plak ingezeten?
“Weet ik niet. Een koers van vijf kilometer is moeilijk te managen. Je kunt op voorhand niet zeggen wanneer je aanvalt, want er wordt ook van je gevraagd dat je steeds anticipeert op wat andere rijders doen. Het is een kwestie van 5000 meter in het rood knallen, en met dit deelnemersveld – alle toppers op de puntenkoers stonden aan het vertrek – weet je dat het nog een graadje lastiger is. Je kunt beter niet achteraf praten over wat of als. Had ik meer energie gehad, dan zou ik misschien wat anders hebben gereden. Maar voor hetzelfde geld zou ik dan minder punten hebben verzameld en had ik helemaal niet meegedaan om een medaille.”
Wat buiten kijf staat is dat je prima hebt toegewerkt naar dit toernooi, omdat er drie keer een topprestatie is uitgerold. Wat zit er nu nog in de tank voor de duizend meter en de afvalkoers?
“Het worden twee pittige opdrachten. Op de duizend meter komen de sprinters samen met de langeafstandsrijders, wat nog meer tegenstand betekent. Daarnaast moet ik eerst zien of ik me weet te kwalificeren voor de finale. Bereik ik die, dan is er alles mogelijk. Ik voeg er wel aan toe: dit onderdeel is mijn minste op de baan. Och, ik voel me sterk en wil er alles uithalen. De afvalkoers op de weg verliep heel goed. Vijfde worden op dit evenement, dat had ik van tevoren niet verwacht of gedacht. Misschien kan ik opnieuw verrassen, want de vorm is erg goed.”
De World Games zijn in China, het wereldkampioenschap volgt nog en heeft eveneens plaats in dit land (Bedaihe). Toch heb je besloten in de weken ertussen naar huis terug te keren. Waarom?
“Het is net te lang om hier te blijven. Ik heb het zeker overwogen. Als ik hier zou zijn gebleven, had ik mijn racefiets moeten meenemen, wat geen probleem zou zijn geweest hoor. Alleen is China niet zo'n prettig land om in te fietsen. Wat verder meetelt voor me is dat ik hier mijn trainingsgroepje niet heb, én heel lastig: lang weg zijn van familie en vrienden. Dat zou mijn prestaties niet bevorderen. Het enige waar ik stress om had was de jetlag. Hoe dat straks uitpakt, zal ik merken. Ik probeer dadelijk in Nederland wel een beetje in de tijdzone van China te blijven leven om zo goed mogelijk die drie weken door te komen tot aan het vertrek terug naar China.”
Laatste vraag. Zijn ze echt leuk, die World Games?
“Ja, héél leuk. Dat zeg ik niet om het allemaal te promoten, maar het dit is iets wat ik niet eerder heb meegemaakt. Het evenement is ontzettend goed georganiseerd. Ik ben zelf nooit op de Olympische Spelen geweest, maar ik hoor wel dat het een soort van mooie variant ervan is. De Chinese organisatoren nemen het heel serieus. Bij de openingsceremonie had ik kippenvel, zo bijzonder vond ik het om mee te maken. Er zijn twee atletendorpen, A en B. Ik verblijf in B, wat meer een omgebouwd hotel is en kleiner dan A. Alles is echter super verzorgd. En dan de vele vrijwilligers, die doen alles voor ons. Nee, ik vermaak me optimaal met de bondscoach (Valentina Berga-Belloni, red.)”
De uitslag van de puntenkoers op de piste staat hier