De herenploeg in actie op de relay
Na een spannende en bloedstollende superfinale, waarin alles mogelijk was, werd Sjinkie Knegt derde achter de Fransman Fauconnet en de Let Silovs. Een mooie en knappe prestatie van de Fries. Bij de dames beheerste de Italiaanse Fontana met overmacht het Europees Kampioenschap.
Trots ben ik op beide relayploegen die op de slotdag en slotafstand van het toernooi een mooie prestatie neerzetten: goud op de relay. Dit was nog nooit eerder gepresteerd door Nederland. En de twee ploegen waren absoluut terechte winnaars.
Voor mij was leuk om een keer een shorttrackevenement van de kant, als toeschouwer mee te maken. Ik had nog niet eerder in Thialf zoveel zo uitzinnig publiek gezien.
Hechte band
Naast de mooie races waren er veel oud-shorttrackers aanwezig. Zij hebben Nederland ooit op de kaart gezet. Sommige van hen hebben de rol van coach overgenomen en hebben zich bij een team aangesloten om hun kennis op rijders over te brengen.
Bijzonder vond ik het om te zien hoe hecht de band tussen de oud-shorttrackers onderling nog steeds is en hoe zij terugkijken op hun tijd in de sport. Mooie verhalen werden verteld en herinneringen opgehaald. Mooi dat deze sport nog altijd een grote aantrekkingskracht heeft op de oud-atleten.
Geen spijt
Gelukkig heb ik van mijn beslissing om te stoppen geen moment spijt gehad. Het begon niet te kriebelen om zelf op het ijs te staan. Wel voelde ik de spanning stijgen toen de wedstrijd begon. Vooral de relay-finales waren zenuwslopend.
De dames en heren teams hebben eindelijk die gouden medaille op de relay weten te veroveren, waar de teams al jaren voor aan het vechten waren. Een mooie en goede promotie voor deze geweldige en spectaculaire sport.