Ze zwaaide al voor de race bij het inrijden op de binnenbaan, de handjes vlogen ook weer de lucht in na haar laatste wedstrijd, precies zoals ze het een dag eerder had aangekondigd bij de NOS. Tijdens de rit de handjes op de rug, daarna omhoog. Het publiek, achtduizend mensen sterk, dat al sinds een uur of twaalf in extatische stemming verkeerde deed de rest. Een uitverkocht Thialf droeg haar 1500 meter lang, zoals al zó vaak gebeurd was, maar op deze speciale zaterdagmiddag nog eens extra uitbundig.
Het feest begon al voor de rit. De aankondiging van de speaker resulteerde in een staande ovatie van wat voelde als een eeuwigheid, die elke kijker geraakt moet hebben. De spanning in de lucht en de beladen sfeer voorafgaand aan de rit overtrof ook Wüst, die zich wel degelijk had voorbereid. "Ik had al wel ingecalculeerd dat ik een rit eerder het ijs op zou gaan, omdat het waarschijnlijk wel emotioneel zou worden. Daar waar ik reed bij het inrijden, was het geluid. Toen iedereen voor de rit al ging staan, ik denk dat ik nog nooit zo'n groot applaus heb gehoord. Toen moest ik eigenlijk al huilen, nog voordat ik moest schaatsen..."
Dat was waarschijnlijk ook de reden dat haar afscheidsrit in Thialf zeker niet de beste was. Wüst genoot echter van elke seconde die het duurde, nam het nog een keer allemaal in haar op. "Vanochtend leek het al alsof ik jarig was, maar dan versie 2.0. Ik kreeg allemaal bedankjes, maar ook mooie anekdotes van collega's in het buitenland die me bedankten voor alle mooie jaren. Dat doet wel wat met je en dan moet je nog starten." Na afloop was daar dan ook de emotie en kwamen de felicitaties, knuffels van coaches en collega-schaatssters en aan de finish een innige omhelzing met Brittany Bowe.
Het uitzinnige publiek beloonde het met een gejuich en applaus zoals dat nimmer in Thialf te horen was. De hoofdrolspeelster zelf eindigde haar laatste optreden zoals dat een groot ster past: met een heel diepe buiging. En wat nu? Een middag en avond vol festiviteiten, waar Wüst nog helemaal niet op voorbereid was. "Het deel dat ik in de hand had, is nu geweest. De rest weet ik nog niets van en laat ik over me heen komen. Ik heb een draaiboek gekregen waar ik allemaal niet mag komen en wat ik niet mag doen", waarna ze dan ook snel doorgaat naar de volgende plichtpleging. Om half vier gedoucht en aangekleed klaarstaan voor de eerste van vele officiële momenten.
De vierde plaats die de rit van Wüst uiteindelijk opleverde deed er eigenlijk verder niet toe, net als de huldiging van de drie vrouwen die wel op het podium wisten te belanden. De winnende tijd bedroeg 1.53,31 van Takagi, die ruim een seconde sneller was dan Antoinette de Jong, die bij dit afscheidsfeestje van haar grote concurrente zilver pakte. Ragne Wiklund greep het brons, maar vandaag draaide het om slechts een vrouw: de koningin van het schaatsen, Ireen Wüst.