Een kilometer vol primeurs in Calgary

Dat oranje podium was natuurlijk het meest in het oog springende. Maar ook de verdeling daarvan was opmerkelijk. Femke Kok tekende voor het eerst voor een overwinning in een wereldbeker over 1000 meter. Maar dat kwam niet eens onverwacht na haar race van een week eerder in Salt Lake City. Daar minder dan een tiende van een seconde achter winnares Jutta Leerdam in een niet vlekkeloze race.

De verrassing zat vooral áchter Kok. Bij Isabel Grevelt, die tekende voor zilver, haar eerste podiumplek bij een World Cup, en daarmee haar terugkeer aan de wereldtop markeerde. Die komt na een mislukt avontuur bij Team Essent, dat de inleiding vormde voor een mislukt seizoen. De andere plek op het podium? Die was voor Marrit Fledderus. En ook daar was sprake van een primeur. De vrouw uit St. Nicolaasga stond nooit eerder bij een wereldbeker op het podium, maar ook bij de rijdster van Reggeborgh komt dat niet uit de lucht vallen. Fledderus verbetert zich het hele seizoen al en trok die lijn door in Calgary.

Sensationeel

De nummer vier was ook al best sensationeel, maar dan in een ander opzicht. Jutta Leerdam leek een week eerder de hiërarchie op de 1000 meter te herstellen. Ze besteeg gewoon weer de troon van ’haar’ kilometer, zoals ze dat al negen keer eerder had gedaan. Maar die elfde keer kwam er in Calgary niet. Sterker, de eerste plek naast het podium was ronduit een deceptie voor Leerdam.

De vraag is nu vooral wat de uitzondering wordt: die zege in Salt Lake of toch – en dat lijkt het meest aannemelijk – het missen van de winst in Calgary. Leerdam was niet helemaal fris, werd in de dagen vooraf aan de race geplaagd door een verkoudheidje. Het is niet duidelijk in hoeverre dat meespeelde.

Terug naar Femke Kok, de vrouw van het moment. De vrolijke Friezin beleefde een week waarin zo ongeveer elk moment herinnerde aan haar fabuleuze wereldrecord op de 500 meter dat ze in Salt Lake het levenslicht liet zien. ,,Zóveel berichtjes, zóveel aandacht. Er kwam heel veel op me af’’, verzuchtte Kok.

Scherp

Het had voldoende kunnen zijn om haar minder scherp aan de start te laten staan in Canada, maar ’minder scherp’ past momenteel niet in de vocabulaire van Femke Kok. Sterker, ze stond messcherp aan de start en toverde ondanks een rommelige wissel met 1.12,36 toch een persoonlijk record op het bord.

Dat was niet alleen de winnende tijd, maar ook nog eens een tijd die zóveel sneller was dan de rest, dat het zonneklaar is dat Kok momenteel van een andere planeet is. Het verschil met de zilveren Grevelt was acht tienden van een seconde, en op bijvoorbeeld olympisch kampioene Miho Takagi won ze zelfs een seconde en twee tienden. Het zijn ongekende marges op een afstand waar Kok toch lang veroordeeld was tot een bijrol. Die heeft ze ingeruild voor de absolute hoofdrol als ster van de show.

,,Deze had ik nog niet’’, constateerde Kok stralend, die gelijk aangaf wel met een bepaalde drive aan de start te staan. ,,Vorige week reed ik geen vlekkeloze rit, ik wilde dat vandaag beter uitvoeren, had iets meer ontspanning. De kruising was een beetje rommelig, maar toch kom ik nog tot een persoonlijk record. Dat is mooi meegenomen.’’

Benen

Dat persoonlijk record was er ook voor Isabel Grevelt. De Noord-Hollandse van team Staan-CTS Group gaf volmondig toe te hebben ’gebaald als een stekker’ van haar tiende tijd in Salt Lake. ,,Daar kom ik niet voor.’’ Maar het probleem bij Grevelt zit vaak in haar hoofd, en dat was nu niet anders. ,,Honderd procent. Daar hebben we de afgelopen dagen aan gewerkt, onder andere met een psycholoog. En nu heb ik eindelijk eens mijn benen laten spreken in plaats van mijn hoofd. Dan zie je wat er mogelijk is. Ik ben er heel blij mee.’’
Die gemoedstoestand was er voor alle drie Nederlandse vrouwen die het podium bevolkten: blijheid alom. De revanchegevoelens zitten nu ongetwijfeld weer bij Jutta Leerdam.