Duitse ijsprinses ontdekt marathon na spoedcursus van Groenewoud

Zodoende kwam Groenewoud, die na een snelle wedstrijd op het ijs van Thialf – uiteraard – de sprint won, Uhrig tot haar verrassing dit keer niet tegen op een internationale mass start, maar bij de marathon in Utrecht twee weken geleden. “Ze zat in de kopgroep, maar wist niet wat de regels waren voor het afsprinten”, lachte de Friezin. “Toen heb ik haar onderweg maar even bijgespijkerd.” Die bijlessen hadden gelijk effect. Met een elfde plaats wist Uhrig een mooie uitslag te scoren.

Dat smaakte naar meer voor de Eisprinzessin, de naam waarmee Uhrig op Instagram door het leven gaat. Het regelen van de definitieve overstap naar de marathon was echter nog geen sinecure. Haar coach Alexis Contin, zelf ook geen onbekende in de marathon, had haar aangemoedigd om de stap te zetten. Alleen waar moest ze overnachten? “Zoveel mensen ken ik niet in Nederland, maar als 14-jarig meisje heb ik meegedaan aan de Vikingrace. Toen verbleef ik bij de familie Van der Wal in Bant. Een paar weken terug vroeg ik ze of ik spontaan mocht langskomen, en nu woon ik tijdelijk weer bij hen in huis.”

Dat verblijf zal nu iets langer duren dan gepland, want met haar elfde plaats in de Domstad reed Uhrig zich gelijk in de kijker. Toen ze vervolgens in haar netwerk vroeg of ze misschien nog vaker mee zou kunnen doen, diende een marathonploeg zich aan. Skadi / P&G Safety / Mark Bouman Grondwerken, een hele mond vol, had nog een plekje over.

Vorige week in Leeuwarden was Uhrig daarom al in het blauwe pak van haar nieuwe formatie te zien. Deze week in Thialf zat er echter geen nieuwe topklassering in en was het 80 rondes lang afzien. “Misschien was het de training van gisteren”, evalueerde ze haar prestaties. “Ik mag gelukkig meedoen met Puur ICT – BTZ, van Esther Kiel. Haar ken ik nog uit mijn juniorentijd. Maar misschien heb ik gister teveel gegeven”, lachte ze.

Na een frustrerend nationaal kampioenschap heeft de Duitse in de marathons intussen het schaatsgeluk hervonden. “Ik wilde graag het plezier in de sport terugvinden. Dat is hier gelukt, al hoop ik natuurlijk ook dat de federatie ziet dat ik goed presteer in de Nederlandse marathons. Misschien dat ze dan inzien dat ik goed genoeg ben om ook de internationale wedstrijden weer te rijden. Uiteindelijk is het doel namelijk wel weer om de wereldbekers te rijden en de Olympische Spelen te halen.”

Dat traject leidt dus niet langs Noord-Amerika. Uhrig vliegt komende week immers niet Groenewoud achterna, maar na de marathon in Haarlem terug naar Berlijn. Bij kwalificatiewedstrijden aldaar hoopt ze alsnog een plekje af te dwingen voor de wereldbekers in Heerenveen en Hamar. De sfeer bij de wedstrijden in Thialf zou ze immers niet willen missen. “Het is hier altijd zo cool. In Duitsland zie je hooguit wat familie en vrienden langs de kant. In Inzell is het soms wel feest, maar dat komt eigenlijk ook alleen omdat de Nederlanders er dan bij zijn.”

Die Nederlanders waren er ook bij de marathon bij. Zij zagen hoe een afwachtend peloton er uiteindelijk alsnog een snelle wedstrijd van maakte. Zware wedstrijd of niet, op de vrouwen van Albert Heijn Zaanlander stond wederom geen maat. Op ruime afstand van Groenewoud wist Kim Talsma net als in Amsterdam de tweede plaats te bemachtigen. Ook het oranje leiderspak ging met haar naar huis. Jet Fransen eindigde als derde.