Neem een kijkje bij een trainingskamp van Team FrySk en je ziet een rijk palet aan schaatsers: van een enthousiaste chaoot die geneeskunde studeert en een duizendpoot die debuteert voor Chinees Taipei tot een rijder die door een blessure nooit meer zou kunnen schaatsen. Tijd voor een (hernieuwde) kennismaking.
Vera van Ditshuizen, zoekt haar waarde voor de maatschappij
Na twee jaar bij de beloftes te hebben geschaatst, maakt Vera van Ditshuizen met haar ploeggenotes van Boltrics deze winter de overstap naar de Topdivisie. De spring-in-‘t-veld heeft zichzelf in rap tempo ontwikkeld. “Ik heb geleerd naar mezelf te luisteren. Niet blind staren op schema’s en wattages, want je bent niet elke dag in dezelfde vorm. Altijd zelf blijven nadenken.”
Afgelopen jaar zette ze haar studie geneeskunde op pauze. Na een verandering van trainingsomgeving en woonplaats wilde ze niet alles half doen. “Maar ik zat op de bank en dacht: Wat voeg ik toe aan deze maatschappij? Een beetje niks doen en trainen”, oordeelde ze zelf. Daarom heeft ze zich een jaar ingezet als zorgondersteuner in een verzorgingstehuis. “Hartstikke leuk om die ouderen te helpen. Ze zijn zo dankbaar. Ik had ook in de Jumbo kunnen werken om mijn huur te betalen, maar daar haal ik geen voldoening uit. Dit jaar pak ik mijn studie weer op.” Al zal Van Ditshuizen ook veel energie stoppen in het langebaan- en marathonschaatsen. “Met Boltrics kunnen we mooi meedoen in de koers. We zijn geen pelotonvulling, daar ben ik zeker van.”
Ju-Lin de Visser, duizendpoot die niet van stilzitten houdt
De opvallendste naam in het ensemble is Ju-Lin de Visser. Ooit begonnen als kunstschaatser, inmiddels gekozen voor de langebaan en vanaf dit seizoen uitkomend voor Chinees Taipei, het land waar ze geboren is. Maar verwacht niet dat ze haar ambities van de daken schreeuwt. “Eerst deze zomer trainen, vervolgens wedstrijden rijden en dan weet ik waar ik sta. Dat verschilt niet met andere jaren. Het zou leuk zijn als ik me kwalificeer voor de World Cups.”
Rustig, ontspannen en zelfverzekerd klinkt de Brabantse. Al heeft ze dat wel moeten leren. “Voorheen was ik bij wedstrijden zo zenuwachtig dat ik dichtsloeg. Nu sta ik anders in het leven. De wereld vergaat niet als je slecht rijdt”, vertelt De Visser, die het schaatsen combineert met een parttime baan als fysio. “Pittig, maar goed te plannen. Ik vind het belangrijk naast het schaatsen een leven te hebben en tussen normale mensen te werken aan mijn maatschappelijke carrière.”
Ze maakte daarvoor ook een uitstapje naar een opleiding performance coaching in Amsterdam, die ze inmiddels heeft afgerond. “Daar leer je wat een performance coach doet, van de jeugdelftallen tot het eerste team. Ik heb weer andere inzichten gekregen in de topsport. Ik houd er wel van om mezelf te ontwikkelen naast het schaatsen en mijn werk.”
Michiel de Groot, zoekt naar het rempedaal
Vraag Siep Hoekstra wie de opvolger wordt van Jasper Krommenhoek en Johan Talsma, twee talenten die een contract aangeboden kregen bij Reggeborgh, en hij wijst naar Michiel de Groot. De rijder kwam vorig jaar over van TalentNED, maar reed door een instabiel bekken en de ziekte van Pfeiffer weinig wedstrijden. “Sinds een half jaar heb ik grip op mijn blessure en gaat het steeds beter. Dat is een fantastisch gevoel.”
Wel moeten zijn coaches af en toe op de rem trappen. “Voor mijn gevoel is hard trainen goed trainen. Dat stemmetje in mijn hoofd vraagt zich altijd af of ik wel genoeg gedaan heb. De vermoeidheid wil ik voelen. Het afgelopen jaar heb ik geleerd dat je met de handrem erop beter tot je recht kunt komen en stabieler kunt rijden. Ik ben volwassener geworden. Nu heb ik zin om te laten zien wat ik kan.”
Jildou Schaaf, kamperen, ook dat is Team FrySk
Na meer dan tien jaar deel uit gemaakt te hebben van Gewest Fryslân was Jildou Schaaf aan het begin van deze zomer toe aan een nieuwe uitdaging, mede omdat ze de ellende van afgelopen winter achter zich wilde laten. Netelroos, de ziekte van Pfeiffer, chronische bijholteontsteking en overtraindheid: de problemen stapelden zich op. Onder Siep Hoekstra heeft ze een nieuwe start gekregen.
Vol enthousiasme praat Schaaf over haar eerste maanden bij het team, al kwam ze ook voor verrassingen te staan. Zo zat ze tijdens het trainingskamp in Doorn niet in een hotel, maar verbleef ze in een tent. “Eerst dacht ik: hoe ga ik deze week doorkomen? Een paar keer werd ik ’s ochtends wakker op de grond, omdat mijn luchtbed lek was. Maar al snel vind je je weg. Bovendien is dit goed voor de teambuilding en word je mentaal sterker. Je hebt geen optimale omstandigheden nodig om beter te worden.”
Hoe kijkt ze naar komende winter? “Het ultieme doel is om weer op tv te schaatsen, dat houd ik nu voor ogen en daar werk ik voor. Ik wil ervaring opdoen, wennen aan de druk.” En voor de buis zit dan een paar fans op leeftijd te kijken, want Schaaf werkt naast het schaatsen in de ouderenzorg.
Isa Leroy, een wonder dat ze nog schaatst
Een van de aanwinsten van Team FrySk is Isa Leroy, overgekomen van TalentNED. Dat de opleidingsploeg twee jaar geleden plek maakte voor de Barneveldse was een grote gok. Ze had in de seizoenen daarvoor weinig wedstrijden gereden wegens een slepende blessure.
Op dertienjarige leeftijd viel Leroy van haar fiets met een verbrijzelde knie tot gevolg, nadat ze eerder een scheurtje in haar nek had opgelopen bij een skeelertraining. Ze kreeg van de medici te horen dat schaatsen verleden tijd was. “Voor mij was dat geen optie. Ik werd depressief van die gedachte. En als je niet lekker in je vel zit, revalideer je ook niet.”
Leroy stapte weer op het ijs en met hulp van Wim Nieuwenhuis reed ze zelfs persoonlijke records. Ze schreef TalentNED aan, kreeg een plekje bij de ploeg, maakte daar grote stappen en werd Nederlands kampioen junioren op de sprintvierkamp. “Maar ik zie mezelf niet als pure sprinter. Nu mijn conditie steeds beter wordt, verwacht ik ook uit de voeten te kunnen op de 1500 en 3000 meter. Omdat ik een paar jaar trainingsarbeid gemist heb, kan ik grotere stappen zetten dan mijn leeftijdsgenoten. De rest mag oppassen.”
