Vorig jaar won Bart Hoolwerf nog het jongerenklassement, dit jaar staat hij na drie zeges en negen podiumplekken ook bovenaan de algemene rangschikking. Al na de tweede wedstrijd van het seizoen hees de schaatser van AB Vakwerk zich in het oranje leiderspak, om die daarna niet meer uit handen te geven. "Ik ben daar pas de laatste wedstrijden voor het einde een beetje mee bezig geweest, maar steeds was de voorsprong nog zo riant dat ik me geen zorgen hoefde te maken. De laatste koersen wisten we vooral dat ik erbij moest zitten: punten halen, dan is er niks aan de hand."
Het liefst had Hoolwerf overigens niet solo het podium opgeklommen om zaterdag de Cup op te halen, die heeft hij naar eigen zeggen namelijk voor een heel groot deel aan zijn ploeggenoten te danken. "Het is eigenlijk onzin dat je deze overwinning in je eentje boekt. Mijn teamgenoten hebben qua fysieke inspanning, gaten dichtrijden, maar ook qua vertrouwen heel veel betekend. Dat heeft me gebracht waar ik nu ben", meent de eindwinnaar.
"Dat zij zich volledig wegcijferen voor mij, dat is heel mooi. Al voelde dat soms ook als een druk op mijn schouders, want dan moet ik het wel afmaken, denk je dan, anders stel ik ze teleur. Het is mooi dat ik dat oranje pak heb, maar ik heb het niet aan mezelf te danken. Ik kan het afmaken, maar zonder mijn ploeg win ik niet."
Met de KPN Marathon Cup in het bezit sluit Imke Vormeer naast het marathonseizoen ook haar schaatscarrière af. De rijdster van Team A6.nl kwam tijdens de slotwedstrijd nog wel ten val, maar haar voorsprong was groot genoeg. "De laatste tien ronden waren chaotisch, alleen maar handjes op mijn heupen. Het was überhaupt al moeilijk om te blijven staan. Manon (Kamminga) en ik zaten goed voorin en op een gegeven moment kwamen er wat rijdsters binnendoor."
"Daarna kwam er wat ruimte en probeerden wij weer binnendoor te gaan, maar ik werd aan de kant gezet tegen de boarding en ging onderuit", vervolgt ze. "Het was daarom nog superspannend in de laatste vijf ronden", vertelt Vormeer, die na haar val dacht dat ze de eindoverwinning wel eens mis kon gaan lopen. "Maar gelukkig is 'ie binnen, ik ben er supertrots op."
Een leger knalgroene wintermutsen met de opdruk 'Imke fan' stond zaterdagavond naast het ijs in de Elfstedenhal. Familie, vrienden en collega's hadden zich verzameld voor support tijdens de laatste koers uit haar loopbaan. "Ik wist het niet en zag ineens overal mooie mutsjes, dat was een extra drive. Natuurlijk was het wel een wedstrijd met een dubbel gevoel, want je rijdt hier naartoe met 'laatste wedstrijd' in je achterhoofd", aldus de Brabantse, die pas twee weken geleden definitief besloot te stoppen met schaatsen. "Het geeft ook een soort opluchting dat ik de knoop heb doorgehakt."
Samen met Elma de Vries, die als geen ander weet hoe het is om succes te hebben in het marathonpeloton, gaat Vormeer nu het avontuur aan in Schotland, waar haar vriendin op dit moment werkt als helikopterpiloot: "Het is heel bijzonder en geeft een raar gevoel om hier langs de kant te staan. Vorig seizoen zei ze al dat het de laatste werd, maar ze had het nog zo naar haar zin, het ging zo lekker en ze heeft zo getwijfeld", aldus De Vries, die nog even terugblikt op de eerste overwinning van Vormeer van afgelopen seizoen in Groningen. "Ze zei toen gekscherend: wat moet ik nou nog meer winnen?"
Na het winnen van de Trachitol Trophy heeft de 23-jarige Ruud Slagter ook de KPN Marathon Cup op zijn naam geschreven, en maar goed ook, want hij stond vooralsnog niet in hetzelfde rijtje als regiogenoten Sam Boon, Simon Schouten en Sjaak Schipper. "Dat zijn allemaal vrienden van mij die bij de beloften al een keer hebben gewonnen en ik had hem nog niet. Ik deed er wel iets langer over dan zij, maar sinds ik marathons schaats is de cupoverwinning voor mij het mooiste dat ik kon bereiken, en het is gelukt!”
Aan de verzameling bekers die hij vorig jaar mee naar huis nam voor een tweede plek in het jongerenklassement en derde plek in het algemeen klassement voegt hij nu dus de grootste variant toe. Waar die komt te staan? "Ik heb gelukkig een trotse sponsor met een mooi kantoor, dus het is afgesproken dat ze daar mogen staan", lacht hij.
Waar de ambities een aantal jaar geleden nog groot waren om de overstap naar de Topdivisie te maken, heeft Slagter inmiddels een huis gekocht en is hij hard aan het werk in het familiebedrijf. Dat weten ook de ploegen, en daarom zijn er nog geen serieuze aanbiedingen gekomen. "Het blijft mooi om te sporten, maar het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby", vervolgt Slagter, die vooral het plezier in de sport wil houden.
En dat plezier beleeft hij misschien wel meer bij de beloften dan in de Topdivisie, waar hij tijdens een doorstroomwedstrijd afgelopen seizoen met de tong op de knieën 22e werd. "Je moet daar dan ook echt voor gaan. Het zou me nog een paar jaar kosten om daar echt mee te kunnen doen en ik zou het ook lekker vinden om een seizoen niet voor het klassement te gaan bij de beloften", vervolgt de man uit Lutjebroek, die aan zijn lange tijd in het leiderspak ook de nodige druk heeft ervaren. "Dan duurt een seizoen toch ook wel lang, dus ik zou het ook heel leuk vinden om de jonge jongens uit de ploeg een keer te helpen."
"Als je ziet dat Ruud van Egmond de laatste helft van het seizoen alles op kop heeft gereden, dan zou ik het ook heel mooi vinden als hij een keer wint, daar kan ik ook van genieten", besluit Slagter voor hij zich bij zijn vriendengroep sinds de basisschool voegt die speciaal naar Leeuwarden zijn gekomen om zijn cupoverwinning te vieren. "Heel leuk dat zij, mijn vriendin, ouders en teamleider hier zijn."
Klik hiervoor de uitslagen en eindklassementen.