Dieuwertje van Kalken moet nog wennen aan nieuwe rol

Ik kijk naar de uitslagen van de laatste drie marathons en zie dat je achtereenvolgens zevende, negende en nog eens negende bent geworden. Dat lijken me goede uitslagen.
Dieuwertje van Kalken: “Oh, vind je?”

Daar ben je toch niet geheel ontevreden over?
“Dat is een aanname. Ik heb dit jaar een andere rol dan vorige jaren bij Turner. Dit is een gewijzigde ploeg die met drie nieuwe meiden ook een andere rol in het peloton vervult. Voorgaande jaren waren we een sterk blok en nu zijn we een wat kleiner team, een underdog noem je dat. Kijkend naar mijn eigen prestaties: vorig seizoen stond ik drie keer op het podium na een massasprint, en dat na wedstrijden waarin ik best veel werk had verzet maar toch nog kort kon finishen. Dat hebben we nu nog niet kunnen laten zien.
Afgelopen zaterdag in Den Haag was er best ruimte voor geweest, want er deed een aantal betere meiden niet mee in de wedstrijd die meer echt een 'marathonners-marathon' was (wegens het ontbreken van langebaanrijdsters, red.). Ik had gehoopt mee te kunnen doen, door materiaalpech kwam ik uit op de negende plek waarmee ik niet zo blij was.”

Wat had er beter gemoeten?
“Die race is eigenlijk een slecht voorbeeld. Ik had vroeg in de wedstrijd al een botte schaats en dat gaf ik aan. De andere meiden zeiden dat ze kapot zaten, maar het plan was om voor mij te rijden zodat ik zou kunnen sprinten. Dat is het verschil tussen een team dat al jaren met elkaar rijdt en een nieuwe ploeg. Tien ronden voor het einde overlegden we, en daar kwam de onervarenheid naar boven. Als je lang met elkaar rijdt, gooi je makkelijker het plan om, maar daarvoor waren we nog niet goed genoeg op elkaar ingespeeld. Het bleef dus bij het voornemen dat ik zou sprinten, maar ik had geen versnelling meer door die botte schaats. Ik werd negende en stapte gedesillusioneerd van het ijs. Naderhand zaten we bij elkaar en concludeerden we dat we toch een andere keuze hadden moeten maken. Nou ja, dat weten we voor de volgende keer. Dit zal ons niet zo snel nog een keer overkomen.”

Is Dieuwertje van Kalken dan iemand die met haar vuist op tafel slaat?
“Dat is een interessante vraag. Andere jaren was ik dat helemaal niet, met meiden als Lisa, Iris en Merel in de ploeg. In dit team heb ik een andere rol, want ik heb veel ervaring. Toch ben ik niet per se haantje de voorste. We beschikken ook over Lisanne Buurman. Zij is de oudste en heeft door haar verleden als inlineskatester veel tactisch inzicht. Ze moest zaterdag helaas vroeg uitstappen omdat ze last had van haar scheenbenen.”