De finalewedstrijd in Den Haag was dan ook niet de meest spectaculaire van het seizoen. De klassementsmannen hielden elkaar in de smiezen, waardoor de koers nooit echt in een definitieve plooi wilde vallen. Diverse aanvalspogingen werden in de kiem gesmoord doordat een of meer  klassementstoppers niet van de partij waren. Den Hertog had er ondanks zijn voorkeur voor een groep die rond ging toch vrede mee. 

Den Hertog ging namelijk met twee doelen op pad in Den Haag: de dagzege én de eindzege in het klassement. Van die twee doelen zag hij er 'slechts' een vervuld worden. "Ik hoopte op een kopgroep om te gaan voor de dagzege, het werd helaas een massasprint. En daarin heb ik op safe gesprint. Dan ga je niet winnen, maar heb je wel de Cup binnengesleept. Daar ben ik wel heel trots op. Ik wilde het niet in de laatste wedstrijd uit handen geven." 

Foto: Glenn Wassenbergh

Dat de wedstrijd daarmee niet de meest aantrekkelijke van het seizoen was, vond de nu drievoudig klassementswinnaar niet erg. "In de groepen waar Harm en eigenlijk ook Crispijn bij zaten, moest ik ook zitten en zo rijd je eigenlijk een beetje achter elkaar aan. Helaas kwam er niks weg. Er was een aantal groepjes waar we allemaal bij zaten en toen wilde ik ook wel mee rond rijden en mijn beurtje er voor doen. Het mocht niet zo zijn."

Evert Hoolwerf bleek in de sprint uiteindelijk de snelste. Waar hij twee weken geleden nog zijn broer Bart voor zich moest dulden, waren de rollen vandaag omgedraaid. "Ik had wel wat recht te zetten", sprak hij na afloop voor de camera. "Toen A-ware eromheen kwam wist ik dat ik Bart moest opzoeken. Hij is het gevaarlijkst. Ik reed een goede voorlaatste bocht en wist: dit is het moment. Crispijn reed op kop en kon net iets inhouden zodat ik er net omheen kon. Hij reed zelf ook nog podium. De jongens hebben ook een wereldwedstrijd gereden en we hebben alles onder controle gehad. Lekker om zo het seizoen af te sluiten."