De weg naar de top

Pien Keulstra werd afgelopen weekeinde tweede op het WK  Allround voor junioren

Staat een wereldtitel bij de junioren garant voor een succesvolle schaatscarrière? Voor sommigen wel, voor anderen niet.

De eerste Nederlandse wereldkampioen junioren was Jan Heida in 1973. Na hem volgden nog negentien Nederlandse kampioenen: Falko Zandstra (1990, 1991), Jeroen Straathof (1992), Jan Bos (1994), Bob de Jong (1995, 1996), Jelmer Beulenkamp (1997), Mark Tuitert (1999), Beorn Nijenhuis (2002), Remco olde Heuvel (2003), Sven Kramer (2005), Sjoerd de Vries (2007), Jan Blokhuijsen (2008) en Koen Verweij (2009, 2010). Zij werden allen wereldkampioen junioren bij de heren. Bij de vrouwen klonk het Wilhelmus voor Helen van Goozen (1999), Frédérique Ankoné (2000), Elma de Vries (2002), Ireen Wüst (2005), Marrit Leenstra (2008), Roxanne van Hemert (2009) en Lotte van Beek (2010).

De geschiedenis leert dat het merendeel van de Nederlandse mannelijke junioren ook bij de senioren succesvol is. Van de jong-oranjevrouwen weet alleen Ireen Wüst kort na het behalen van haar junioren wereldtitel te voldoen aan de hooggespannen verwachtingen: Olympisch goud in 2006, de wereldtitel allround in 2007 en Europees kampioen in 2008. Anderen raken kort na het succes bij de junioren fysiek en/of psychisch overtraind, dan wel overspannen.

Of een succesvolle voortzetting van een topsportcarrière samenhangt met sekseverschillen lijkt me een vraag voor deskundigen en een wetenschappelijk onderzoek waard.

Het bewandelen van de weg richting de top wordt meestal beleefd als een spannend avontuur. Is de top bereikt, dan is het weinigen gegeven om voor langere tijd te genieten van het prachtige uitzicht. Te hoge verwachtingen en faalangst zijn veelal de boosdoeners. Plezier en spontaniteit verdwijnen en daarmee de vanzelfsprekendheid waarmee werd getraind en gepresteerd.

In 2005 klonk in het Finse Seinäjoki het Nederlandse volkslied voor twee zeer talentvolle junioren. Sven en Ireen stonden aan de top en genoten van het mooie uitzicht. Beiden zijn noodgedwongen opnieuw aan de beklimming begonnen. Ireen heeft voor de tweede keer de top bereikt en geniet meer dan ooit van het uitzicht. Sven volgt een ander pad en ontdekt dat er onderweg veel bijzonders te zien is…