Boosdoener was de regen die kort na de start de koers, die ook wel bekend staat als de Bartlehiem Skeelertocht, in het hoge noorden van Friesland teisterde. Niet hard, niet veel, maar genoeg om het parkoers spekglad te maken. "Het is echt niet te doen", vertelde De Vries. "De weg is echt ontzettend glad. Ik heb de volle ronde moeten ploeteren om overeind te blijven. Dat werkt niet."
Een groot deel van het dertig kilometer lange parkoers voert dan wel over asfaltwegen, maar dat is ook niet ideaal, stelt De Vries. "Dat asfalt is best wel grof en juist dan wordt het glad. Dan heb je ook nog te maken met de modder die van de tractoren afkomstig is, en de reparatiestroken op het wegdek. Je voelt gewoon hoe je constant wegglijdt. En het rare is dat sommige stukken ook redelijk droog zijn, maar als je dan een bocht instuurt, is het meteen weer glijden."
Voor De Vries was dat reden voldoende om uit te stappen, ook al heeft ze een overwinning in Hallum nog steeds hoog op haar verlanglijstje staan. "Maar het heeft geen zin om mezelf hier helemaal in het rood te rijden. Daar koop ik niks voor." Ook de angst voor een valpartij zat er goed in. "Ik val nooit, maar dit seizoen ben ik al drie keer tegen het wegdek gesmakt doordat er anderen voor mij vielen. Dat wil ik nu helemaal niet meer. Het schaatsseizoen komt eraan en dan heb ik niets aan dat soort risico's."
De Vries, die met drie Europese titels – puntenkoers, marathon en relay – en een Nederlandse marathontitel terugkijkt op een fantastisch seizoen, was overigens niet de enige afhaker bij de vrouwen. Ook Maria Sterk bungelde al vroeg achteraan in de wedstrijd door haar woonplaats. De Friezin kon het tempo niet volgen, maar weigerde halverwege uit te stappen.