"Ik zeg altijd: 'Alles kan'", zei De Vries over haar verrassende resultaat. "Gekheid", voegde ze er snel aan toe, want zelfs zij moest toegeven dat de bronzen medaille onverwacht was.
"De 1500 is een soort toetje", vertelde ze. "Ik heb hem nog niet zo in de smiezen. Op de 3000 meter weet ik wel wat ik kan verwachten van mijn lichaam, maar op deze afstand niet. Maar soms gaat hij ineens heel goed, zoals vandaag."
Het was nagelbijten voor De Vries, die vroeg in het programma haar race reed. "Elke zit zit je weer te denken: hoe is het? Ze gingen allemaal kapot. De laatste twee ritten dacht ik wel: o, laat ik niet vierde of vijfde worden."