De herdenking van Sjoerd Huisman is een uiterst emotioneel afscheid geweest. Geen verrassing. Op social media bleek al hoe immens geliefd de eerder deze week al op 27-jarige leeftijd overleden Huisman was. Zo'n drieduizend mensen kwamen vrijdagavond naar De Westfries om Huisman de laatste eer te bewijzen.

Daarbij werd nog eens duidelijk hoe bijzonder de Andijker was. Niet alleen als schaatser vanwege zijn indrukwekkende erelijst met onder andere twee nationale titels: één als schaatser op natuurijs, eentje als inline-skater op de marathon. Natuurlijk staat dat in de boeken. Maar wat niet in de boeken wordt vermeld, is hoe bijzonder Sjoerd Huisman als mens was. En juist dat aspect werd in Hoorn vele malen naar voren gehaald.

Zijn zus Mariska deed dat in een toespraak die iedereen raakte. Broer Mark deed dat, zwager Barry de Jong vertelde over de topper die Sjoerd was, net als de ouders van zijn vriendin Annabel Splinter.

Er waren veel sprekers op het ijs van De Westfries. Heel veel. En allemaal met die boodschap. Allemaal met verhalen over Sjoerd Huisman. Hun voorbeeld. Hun held. Hun maatje. Frederik Nauta, ploeggenoot bij Radson-Jinstal, verwoordde de gevoelens van veel mensen. "Soms kun je zoveel voelen en zo weinig zeggen", sprak hij geëmotioneerd.


Foto: Neeke Smit

Zo is het. Daarom spraken de beelden van Sjoerd Huisman voor zich. Een lachebek, met altijd een vrolijke twinkeling in de ogen, en de lange blonde haren om het gezicht. Nog één keer zagen de gasten de Andijker op de knieën glijden op het ijs van de Oostvaardersplassen. Nog één keer hoorden ze hem praten over schaatsen, zijn liefde, zijn passie.

Erik Hulzebosch zorgde voor kippenvel. De man die Huisman al zo vroeg onder zijn hoede nam als marathonschaatser en met hem zijn mooiste successen vierde.

Hulzebosch had altijd een zwak voor de getalenteerde West-Fries en beloofde Huisman ooit voor hem en vriendin Annabel op te treden op hun speciale dag. Maar die kwam te vroeg en op een manier die niemand ooit gedacht had. Hulzebosch zong in de volledig stille ijsbaan over het afscheid.

Daarna begeleidden vrienden en familie met brandende fakkels Sjoerd Huisman nog één keer over het ijs. De bel, laatste ronde. Regen kletterde op het dak van de ijsbaan. Dat kon geen toeval zijn.


Erik Hulzebosch zorgde voor kippenvel | Foto: Neeke Smit