Fjetre Gård, de ‘kampioenenfabriek’ van Peter Sinnerud
Het hardrijden op de schaats heeft door de jaren heen heel wat grote namen voortgebracht. Veel daarvan zijn afkomstig uit het hoge Noorden, waar de ijzige Scandinavische winter de sporters altijd volop mogelijkheden biedt om het ontluikende talent in optima forma te etaleren. Met een klein beetje fantasie zou je dit gebied, met name het sportminnende Noorwegen, de bakermat van de moderne schaatsenrijderij kunnen noemen.
Peter Sinnerud, geboren 4 januari 1876 in Hamar, was één van de beste schaatsers van zijn land Noorwegen. Bij het WK van 1895 op zijn thuisbaan Hamar, eindigde hij als runner-up achter ‘onze’ Jaap Eden, die daar zijn tweede wereldtitel bemachtigde.
Hierna emigreert Sinnerud naar de Verenigde Staten om daar z’n geluk te beproeven. In februari 1902 doet hij, eenmalig, mee aan een professionele wedstrijd over een halve mijl (805 meter), een keus die hem erg duur zou komen te staan. Sinnerud eindigt deze race als derde. De beide rappe Amerikanen John Nilsson & Harley Davidson zijn de Noor te snel af. Er is eigenlijk nooit bekend geworden of Sinnerud een beloning voor zijn derde plaats ontving.
In 1904 besluit Sinnerud onverwachts terug te keren naar Noorwegen. Eenmaal aangekomen in de hoofdstad Oslo kan hij zich nog net op tijd inschrijven voor het prestigieuze WK allround. Sinnerud wint alle afstanden en wordt afgetekend wereldkampioen allrounden. De vereniging van Mathisen heeft inmiddels lucht gekregen van het eenmalige optreden van Sinnerud in de U.S.A. en dient prompt een bezwaar in bij het organisatiecomité.
Aangezien amateurisme indertijd hoog in het vaandel stond bij de Internationale Schaatsunie, besluit deze Sinnerud te diskwalificeren. Sigurd Mathisen, een oudere broer van de vermaarde Oscar, wordt daarna uitgeroepen tot wereldkampioen. Het is de eerste en tot op heden ook de enige keer dat een winnaar van een wereldkampioenschap allround wordt gediskwalificeerd.
Sinnerud heeft daarna genoeg van het amateurschaatsen in Europa en vertrekt opnieuw naar het grote Amerika om professioneel te schaatsen. Het levert hem naast vele tweede en derde plaatsen niets op.
In 1907 besluit hij voorgoed naar zijn vaderland Noorwegen terug te keren en z’n ervaringen in Amerika over coaching in de praktijk te brengen en wordt daarmee de eerste Noorse schaatscoach die met behulp van serieuze trainingsschema’s aan de slag gaat.
Al snel is Sinnerud een begrip in de Noorse schaatsenrijderij. Van heinde en verre dienen diverse talentvolle schaatsers zich aan om te vragen of zij onder zijn bekwame leiding mogen trainen. Ook verscheidene buitenlandse atleten melden zich bij de Noor.
Na de tweede wereldoorlog maken ook de Nederlandse schaatsers kennis met Fjetre Gård. Coach Klaas Schenk onderhoudt nauwe contacten met Sinnerud en mede door zijn toedoen kunnen de kernploegleden kennismaken met de “kampioenenfabriek” van de Noor. Kees Broekman, Wim van der Voort en ook Anton Huiskes zijn de belangrijkste exponenten van het vaderlandse schaatsen in die tijd en zij kunnen zich naar hartelust uitleven in en op het trainingscentrum van Hamar.
Op 22 maart 1972, enkele weken nadat hij zijn “vriend Ard Schenk” drie maal Olympisch goud heeft zien winnen in Sapporo, overlijdt Peter Sinnerud op 96-jarige leeftijd in zijn woonplaats Hamar. De naam Sinnerud echter blijft voortleven.
Het uitgebreide verhaal over Peter Sinnerud is te lezen in de Stobbepraet, het blad van de Nederlandse Schaatssupportersvereniging.