Zijn naam staat tussen die van Graeme Fish, Ivanie Blondin, Connor Howe, om enkelen te noemen. ’n Rare gewaarwording, bij het bekijken van de mannen en vrouwen van de Canadese langebaanselectie die zich onder leiding van Nederlander Remmelt Eldering voorbereidt op het nieuwe seizoen. Dat buitenlandse shortracktoppers of gehele teams zich mogen aansluiten bij de trainingsprogramma’s van andere landen is de normaalste zaak van de wereld. Maar een langebaanjongen uit een Alpenland waar de sport niets voorstelt die one of the guys is in een Noord-Amerikaanse setting?
Dat zit zo. Gabriel Odor – hij wordt over acht dagen 25 – zocht zijn weg in de schaatsscene al jaren op eigen houtje, met behulp van trainingsschema’s die de in Noorwegen wonende Wouter Olde Heuvel verstrekte. Dat ging prima, hij reed zo nu en dan een aardige uitslag in de mass start, en werd tiende op de Winterspelen van Beijing. Dat was een leuk, maar geen bevredigend resultaat. Odor geloofde dat er meer voor hem klaar lag, mits….hij in een ploeg zou kunnen zitten waarmee hij het hele seizoen optrok. Zijn besluit was rap genomen: een team vinden of stoppen.
Hij kwam tot een lijstje van naties en ploegen die hem bevielen. Nederland leek hem onmogelijk, aangezien plekken in een topteam erg zwaarbevochten zijn en de kweekvijver meestal bulkt van nieuw Hollands talent. Door buurlanden als Duitsland en Italië kon direct een streep. De Duitsers laten het volgens hem niet toe dat een buitenlander volledig integreert. De Italianen? Met de Spelen in aantocht sijpelen geregeld de verhalen door van trainingsdagen of -weken, misschien op maat gesneden voor het beest van de Squadra Azzurra, Davide Ghiotto, maar niet voor veel collega’s. Bovendien zou bondscoach Maurizio Marchetto geen behoefte hebben aan pottenkijkers. Er sneuvelden nog meer opties. Zo was alles uit Azië ook een no-go, vanwege de taalbarrière: Odor is noch het Japans, Chinees of Koreaans machtig.
Ondertussen stuurde hij per whatsapp een soort losse flodder naar zijn Canadese schaatsvriend Connor Howe, met het verzoek om hem in contact te brengen met Bart Schouten, die op dat moment nog werkzaam was als de hoofdcoach van Team Canada. “Ik had nergens op gerekend, maar binnen de kortste keren was ik in gesprek met Bart”, vertelt Odor die zijn voornaam voor het gemak graag afkort tot Gabe*. “Hij zag in mij wel een goede trainingspartner voor zijn rijders. ‘Voor het echter zover is, moet je eerst met de bond praten’, zei hij. Twee weken later zat ik in het vliegtuig met twee koffers en m’n racefiets. Inmiddels behoor ik voor het derde seizoen tot de Canadese ploeg. Het leven kan vreemd lopen”, aldus Gabriel, die ook al drie jaar een relatie heeft met een Canadese. “Zij maakte het natuurlijk een stuk eenvoudiger te verkassen van Oostenrijk."
