Het was een opvallende transfer aan het einde van een opvallend seizoen. De 32-jarige Davis twijfelde over zijn loopbaan omdat het in de winter niet lekker liep. Toch werd hij verrassend wereldkampioen op de 1000 meter. Daarmee veranderde ook zijn kijk op zijn carrière: er zat dus nog wel wat in het vat.
In maart werd bekend dat Davis naar de ploeg van coach Gerard van Velde zou gaan nadat hij enkele jaren in zijn eentje had getraind. Die vrijheid koestert Davis in zijn nieuwe omgeving echter nog altijd, vertelt hij aan schaatsen.nl.
“Ik houd ervan dat beslist.nl zijn rijders veel vrijheid geeft. Neem de Mulders. Zij doen graag aan inline, ik doe graag shorttrack. En een paar andere jongens krijgen ook die ruimte. Ik vind het mooi dat het een team is dat is opgebouwd uit heel talentvolle schaatsers met hun eigen unieke manier om de zaken aan te pakken.”
Zo is Davis ook zijn eigen zomer ingegaan. Eerst heeft hij zich laten behandelen aan een slepende liesblessure en daarna heeft hij zelf zijn trainingen in Salt Lake City opgepakt. Op het shorttrackijs, want de 400-meterbaan gaat daar pas eind augustus weer open.
Helemaal zijn eigen gang gaat de Amerikaan daarbij niet. “Ik implementeer een aantal van Gerards trainingsvormen in mijn eigen programma. Ik heb gedaan wat ik dacht dat goed was om me in vorm te krijgen, waarbij ik niet te ver van zijn programma afwijk.”
In zijn huidige contract met Team beslist.nl is dat de basis: Davis krijgt advies van Van Velde en sluit aan bij trainingskampen. Mocht die samenwerking bevallen dan is de kans groot dat Davis intensiever aansluiting zoekt bij de ploeg. Daarvoor neemt hij de tijd. “Alles heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen. Ik ben nu een zaadje bij de ploeg en met voldoende voedingsstoffen en de juiste aandacht kan ik groeien en bloeien, denk ik.”
Het is niet de eerste keer dat Davis met een Nederlandse sponsor op zijn pak op het ijs te zien is. In de aanloop naar de Spelen van Vancouver werd hij gesponsord door DSB. Een echte band met de gelijknamige schaatsploeg, onder leiding van Jac Orie, was er toen niet.
“Er is veel veranderd sinds de dagen van DSB. Ik was jong, wist niet wat ik moest doen. Ik kwam onder de paraplu van DSB, maar viel niet onder hun coaching. Ze waren puur een sponsor”, vertelt Davis.
De situatie nu is anders, benadrukt hij. “Met Gerard en zijn groep zal ik schaatsen met heel getalenteerde schaatsers en een getalenteerde coach. Het is een opkomend team en het wordt heel cool.”
Het zijn ook juist de schaatsers waarvoor Davis gekozen heeft om zich bij de ploeg te voegen. “Die gasten zijn snel, heel snel. De laatste jaren worstelde ik met de snelheid. Mijn conditie was in orde, maar ik kwam snelheid tekort. Als ik jongens om me heen hebben die ambitieus, hongerig en razendsnel dan kan me dat heel veel helpen.”
Daarbij merkt hij dat hij anders moet gaan trainen nu de jaren beginnen te tellen. “Trainen is lastiger nu ik ouder word. Ik zou graag dezelfde dingen willen doen die ik deed toen ik jonger was, maar dat kan niet meer. Mijn lichaam kan dat niet meer aan. Mijn geest is echter nog altijd sterk en daarmee dwing ik me om die dingen wel te doen en dat gaat soms te ver.”
“Daar moet ik nog een balans in vinden. Ik moet slimmer worden. Dat is moeilijk voor me, maar in dit programma krijg ik er voldoende vrijheid voor”, aldus Davis.
Een onderdeel van die aanpak is ook het fietsen. In zijn DSB-tijd kreeg hij een fiets van de sponsor opgestuurd die hij meteen weer retourneerde. Hij fietste niet, hij deed aan hardlopen. Davis lacht als die anekdote wordt aangehaald. “Dat klopt. Toen deed ik dat niet. Het enige wat ik deed was hardlopen, maar nu fiets ik ook al wel een of twee keer in de week in de States.”
Nu kan hij ook niet anders, geeft hij toe. “It’s part of the deal. Ze houden erg van fietsen. En al ben ik meer een hardloper, ik zal met ze fietsen en misschien weten ze me wel tot fietser te bekeren.”
Davis is niet de enige Amerikaan die de Atlantische Oceaan is overgestoken voor zijn schaatsloopbaan. Vorig jaar kwam Heather Richardson naar Team Clafis en onlangs werd bekend dat Brittany Bowe en Joey Mantia onder de vleugels van Team Stressless komen.
Het is een veeg teken, vindt Davis. “Het zegt veel over de organisatie van het schaatsen in ons land. Er wordt schaatsers weinig geboden. Er is geen reden voor ze om in Amerika te blijven. En om je carrière te verlengen of jezelf een betere kans te bieden moet je wel weg van huis.”
Toch is echt verhuizen naar Nederland nog een brug te ver voor hem. “Het schaatsen in de VS is zo goed als dood en ik heb heel lang moeten zoeken naar een juist programma, de juiste coaching. En ik zou het misschien overwegen als er helemaal geen mogelijkheden meer zouden zijn, maar er is nog altijd wel een weg in de VS. Al is dat wel moeilijk.”
Voor Davis bestaat die weg uit de vrijheid die hij bij Van Velde’s beslist.nl krijgt, maar voor de jongere generatie wordt het lastiger, denkt hij. “Ik zie weinig verbetering. Er zijn wel veel jonge getalenteerde rijders, maar zonder de juiste begeleiding wordt het een moeilijk verhaal om door te breken. Al is alles mogelijk, natuurlijk. Je weet het nooit zeker. We zullen die junioren echt wel terugzien in de toekomst. Die zullen wel doorkomen. Al weet ik niet of ze sterk genoeg zullen worden voor de Spelen.”