De 1000 meter van de mannen spetterde van begin tot einde. Vijf ronden vol actie, positiewisselingen, versnellingen en chaos. Toen de stofwolken waren opgetrokken, bleek Ariëns de verrassende winnaar. Bij het ingaan van de laatste ronde ging hij er vandoor, en de rest zag hem pas weer terug na de finish. Dat was vertelde de glunderende rijder uit Wolvega, ook het plan. "Voor de wedstrijd had ik tegen mijn ploeggenoot Gerwin Smit al gezegd dat ik op de 200 meter wilde gaan. En zo kwam het uit ook."
Lang zag het er niet naar uit dat het gewenste scenario zich voor Ariëns ook echt zou voltrekken. Het waren vooral andere mannen die het gezicht van de race bepaalden. Michel Mulder bij voorbeeld, en dat was allerminst verrassend. De Zwollenaar wilde zijn titel prolongeren, maar stond er alleen voor. "Dan weet je dat het moeilijk wordt", erkende Mulder. "Je moet alert zijn, overal op reageren. Dat vreet krachten. Bovendien was de baan zwaar en moest ik constant bovenin rijden. Daardoor heb ik misschien wel 1100 meter gereden."
Niet de baan was het lastigst, maar de mannen van Van Lingen. Zij zaten met vier man in de finale, en probeerden het de concurrentie aan alle kanten moeilijk te maken. "Jan van Loon had maar één doel, en dat was mij blokken", verzuchtte Mulder, die echter wel meteen realistisch was. "Dat is hun goed recht, en misschien ook wel de juiste manier om de favoriet aan te pakken."
Ariëns overkwam hetzelfde, alleen was de naam van de kwelgeest bij hem een andere. "Bij mij was het Ian van Zutphen die me de hele wedstrijd dwars zat." De mannen van Van Lingen stelden zo alles in het werk om Mark Horsten te lanceren, maar uiteindelijk kun je vraagtekens zetten bij die tactiek. Horsten werd slechts derde, en dat kan nauwelijks de opzet zijn geweest.
Overigens was Jan van Loon het met de lezingen van Mulder en Ariëns niet eens. De man van Van Lingen zag de wedstrijd eigenlijk juist andersom.
"Ik heb zelf steeds geprobeerd van voren te rijden, de kop te pakken. Maar het was juist Michel Mulder die mij elke keer blokte. Het verbaasde me dat hij niet werd gediskwalificeerd. En als ploeg hebben we ook echt voor de winst gereden, en absoluut niet geprobeerd alleen maar de concurrentie uit te schakelen."
Lang reden Ariëns en Gerwin Smit in de luwte. Een beetje achteraan, waar verder niemand dan Van Zutphen op ons lette, vertelde Ariëns, die oprukte op het moment van Van Zutphen een gaatje wilde laten vallen. "Ik ging van derde, naar vierde, naar tweede. En toen Horsten heel langzaam ging rijden, ben ik er meteen voorbij gegaan. Vol gas en niet omkijken. En dan pak ik die titel. Ongelooflijk. Daarmee heb ik mezelf echt verbaasd. Ik had niet gedacht dat ik dat nu al zou kunnen."
Hij wees even naar zijn schoenen. "Met dank aan deze, de nieuwe wielen van Matter", verduidelijkte Ariëns. "Zijn nog prototypes voor het EK, maar ik ben er nu al heel enthousiast over. Minder slijtage, meer grip. Dat helpt me hier echt."