Complimenten aan Royal A-ware na nieuw kunststukje

Na de complimenten van Roy Boeve en Peter de Vries, ploegleiders van Reggeborgh en Essent was er bij beide heren ook sprake van zelfreflectie en lichte frustratie. “Eigenlijk is dit een optocht”, sprak Boeve nog zittend op de luchtkussens. “Dat hele afzakken heb ik nooit leuk gevonden. Vijf jaar geleden toen we alles wonnen niet, en nu ook niet. Het is niet tactisch, gewoon jagen. Een soort langebaanschaatsen. Maar zij weten het wel elke keer hiernaartoe te rijden en dat doen ze heel goed.”

Waren het vorige week Wisse Slendebroek en Jorrit Bergsma die Sjoerd den Hertog naar de overwinning reden, was het dit keer de beurt aan Den Hertog en Hylke de Boer om de rol van meesterknecht te vervullen. Met nog iets meer dan 50 ronden te rijden pikten zij de ontsnapte Gelling op en zetten wederom een kilometerslange inspanning in gang.

In tegenstelling tot een week eerder gingen de mannen dit keer niet rond. De samenwerking erachter was dan ook stukken beter georganiseerd. Het gat schommelde continu tussen de 6 en 15 seconden, maar dichterbij kwam het 15-koppige pelotonnetje, dat al vroeg in de koers was gedecimeerd, niet.

De winnaar kon uiteraard zijn geluk niet op. “We wachtten op het moment dat het zou breken. Dat kwam alleen maar niet. Van de speaker hoorde ik wat het gat was, maar het duurde zo lang. Het werd niet groter of kleiner en je ziet op deze baan ook niet veel. Ik had geen idee hoe groot het gat was en durfde ook niet om te kijken. Je hebt gewoon geen keus en moet in zo’n situatie all-in gaan. Pas op het laatste rechte stuk zag ik dat ze er nog niet waren en durfde ik te juichen.”

Dé kans om het gat definitief te dichten kwam op tien ronden voor het eind, toen Gelling zijn helpers moest achterlaten. De achtervolgende groep hield echter de benen stil, vooral omdat de sprinters van De Haan Westerhoff op kraken stonden. Slendebroek was daarbij nog een extra storende factor, die ervoor zorgde dat pas anderhalve ronde later de achtervolging weer enigszins op gang kwam. Dat bleek te laat. Gelling was niet meer te achterhalen. Harm Visser sprintte nog naar plek twee, Christian Haasjes perste het laatste beetje energie uit zijn lichaam voor plek drie.

“Er reden misschien wel acht man in de achtervolging tegen hun drieën”, verzuchtte De Vries. “Maar we kregen het maar niet dicht en dus is er maar één conclusie: zij zijn beter en bepalen op dit moment wat er gebeurt.” De ervaren ploegleider stak ook de hand in eigen boezem. “Wij moeten en kunnen ook nog beter. Op dit moment zitten we nog niet op het niveau waar we willen zijn. Dat wat we in de training gedaan hebben komt er nog niet goed genoeg uit. We moeten naar onszelf kijken en daaraan werken. De rijders er nog beter op krijgen en erin blijven geloven dat we het een volgende keer in zo’n soort situatie wel kunnen dichtrijden.”

Daarbij had De Vries zaterdag voor het eerst ook weer beschikking over Remco Stam, de man die in november 2023 nog uit de marathonformatie naar de langebaantak van toen nog Jumbo-Visma promoveerde. Stam verving zaterdag Chiel Smit, maar moest lossen toen het erom spande. “Remco heeft een hoge basissnelheid en veel inhoud. Twee jaar geleden heb ik hem al goed leren kennen en zijn kracht is om vanuit het peloton naar een groep te springen met Harm in zijn wiel. Vandaag deed hij dat ook, maar plofte hij en kon niet meer herstellen. Dat was heel spijtig.”

Resteerde nog de vraag wat er moet gebeuren om een volgende couppoging van Royal A-ware te voorkomen. “We moeten er gewoon bij zitten”, klonk het simpel uit de mond van Roy Boeve. “Het is echt niet nodig dat wij er niet bij zitten. Dat ligt echt aan onszelf. Voor grotere teams als Essent of de onze, betekent het dat je beter moet inkopen, beter moet trainen of wat dan ook, maar voor kleinere ploegen zijn deze koersen lastig.” En ondanks de teleurstelling bij Boeve en De Vries wisten zij ook: “De liefhebber heeft een waanzinnig mooie avond gehad.”

Bekijk hier de uitslagen.