Nadat teamgenootje Yvonne mij thuis had afgezet kon ik nog net mijn schaatstas binnen zetten, voordat ik weer vertrok met een volle auto (voornamelijk sportbenodigdheden) naar Woudsend waar op maandag de volgende wedstrijd werd gehouden.
De bedoeling van deze week was te supporteren bij het zeilen en daarnaast mijn eigen trainingen in te plannen in een toch wel strak schema. Na elke wedstrijd verhuist de hele vloot, denk aan meer dan tweehonderd boten, van het ene dorp naar het andere dorp waar de volgende dag de wedstrijd wordt gehouden.
Mijn trainingen deze week waren voornamelijk fietsen en sprongen. Tijdens de tocht van Elahuizen naar Lemmer, een vaartocht van drie uur, plan ik dan ook mijn lange fietstraining. De tacx wordt aan boord van het volgschip opgesteld en er helpen spontaan vier sterke mannen om mijn fiets naar boven te tillen, die mooie Cannondale van maar 6-7kg ;-).
En de sprongen doe ik ook midden op het schip, met een heel legioen aan ‘coaches’ (bemanning van het skûtsje en de ‘froulju’) die mij bekritiseren omdat ik toch wel ‘wat dieper kan zitten’, ‘hoger moet springen’ of ‘sneller moet bewegen’ .
Zowel voor mij als voor de mensen die nauw betrokken zijn bij het skûtsjesilen is het altijd een hele happening en vooral een heleboel geregel en vooruitdenken. Zo moet ook ik, net als vele andere topsporters, elke dag aangeven waar ik mij bevind, en minimaal één uur per dag een adres opgeven en daar ook een uur lang verblijven in verband met dopingcontroles.
Dat kan weleens problemen opleveren, want deze week ben ik drie dagen helemaal niet in de buurt van de wal geweest. Op mijn ADAMS, moet ik een adres opgeven, en hoe doe je dat als je drie dagen midden op het water verkeert? Meestal kom ik met de creatieve oplossing: I sleep in the middle of the lake Sneekermeer, on that boat, near those boats. In het Engels, aangezien ADAMS internationaal is en ook buitenlandse dopingcontroleurs je kunnen controleren en je dus moeten kunnen vinden.
De whereabouts is een veel besproken onderwerp in de wereld van de topsport. In elke sport klagen atleten ook over het systeem. Ik heb al wel meer dan tien keer een enquête ingevuld over hoe het systeem verbeterd kan worden zodat niet je hele privacy geschonden wordt, maar er is nog steeds geen goede oplossing gevonden.
Laat ik wel even duidelijk zijn, dat ik zeker vóór het controleren van atleten ben, juist out-of-competition, alleen het bijhouden van de whereabouts brengt wel veel gedoe met zich mee.
Denk bijvoorbeeld aan het volgende: mijn vriendje wil mij verrassen met een weekendje weg. Het eerste moment dat ik dan op plaats van bestemming aankom moet ik als de wiedeweerga internet opzoeken om mijn verblijfplaats te veranderen. Weg romantiek…
Het zou mooi zijn als er een goede oplossing zou komen voor de verplichte aanwezigheid op een adres per dag. Of een manier om je verblijfplaats snel en makkelijk te kunnen veranderen zonder dat daar per se een computer met internet voor nodig is. Internet is wel de toekomst, maar nog steeds ben je niet altijd in de buurt van een computer. Tenminste… ik niet. En met mij nog vele andere atleten.