Het begint als je 's ochtends tijdens je ontbijt je trainingsprogramma gaat lezen. Allereerst moet je het een aantal keer opnieuw doorkijken, omdat je aan het eind van het blokje geen idee meer hebt wat je nou gelezen had.

Vervolgens kom je op de ijsbaan, trek je je schaatsen aan en probeer je je voor de geest te halen wat je net een uurtje geleden op je laptop hebt gelezen... Blanco, zwart. Er verschijnt niks. Dan maar vragen aan je ploeggenoten wat we ook al weer moesten doen op het ijs. Vervolgens stap je het ijs op en moet er begonnen worden. Hoeveel rondjes waren het nou ook al weer???
 
Of dat je lekker aan het werk bent achter je laptop en bedenkt dat je wel een kopje thee lust. Je loopt naar de keuken en daar aangekomen vraag je je af wat je hier nou ook alweer kwam doen...
 
Oh, wat een drama die uitgeknepen hersenen. Gelukkig weet ik de oorzaak en dat is een scriptie schrijven tussen de trainingen door. Thuisgekomen van de ochtendtrainingen maak ik mijn lunch klaar, start ik de laptop op en open het bestand. Na de lunch ga ik er goed voor zitten, met een kop thee als ik dat niet vergeten ben, en begin ik met schrijven.

Afgelopen week was ik met de laatste dingetjes van mijn scriptie bezig. Dat houdt in dat er geen schrijffouten meer in mogen zitten, de samenvatting op zo'n manier geschreven is dat je het rapport niet meer zou hoeven te lezen en dat de inleiding en conclusie op elkaar zijn afgestemd.

Toen merkte ik echt dat mijn hersenen uitgeknepen waren. Ik zag mijn eigen schrijffouten niet meer en kon niet loskomen van mijn teksten. Gelukkig heb ik hele lieve ouders die mijn schrijffouten eruit wilden halen en ernaar wilden kijken!

Ondanks de uitgeknepen hersenen is de wisselwerking tussen studeren en sporten een aangename. Ook al ben je tijdens het sporten ook steeds met je hoofd bezig, het werkt ontspannend. Ik ben niet bezig met schrijffouten of hoe ik de inleiding en conclusie netjes op elkaar aan laat sluiten.

Ik ben bezig met hoe ik technisch kan verbeteren of met gewoon intensieve duurblokjes op de fiets waarbij het verstand op nul gaat. Die wisselwerking ga ik ook na mijn afstuderen vasthouden. Alleen dan wel íets minder intensief…

Ondertussen is mijn scriptie af en ingeleverd op de Stenden Hogeschool. Wat nu nog rest is wachten op de uitslag en de presentatie. Maar ik ga eerst mijn uitgeknepen hersenen even op adem laten komen!

Sanne van Kerkhof is olympisch shorttrackster en Europees kampioene relay