Tweeënhalve maand zat ik als blanke attractie in een totaal vreemd en bizar land. Ontwikkelingswerk in een kindertehuis was het doel, kansarme kindjes knuffelen en ondertussen 'n beetje verven en vooral jezelf nuttig maken met de vele dingen die je in het tehuis kunt doen. Mooi leven, fantastische tijd, toch miste ik iets.

Ik kocht een fiets, bezocht in mijn vrije uurtjes de sportschool of liep mezelf in het zweet te jagen bij temperaturen van 35 graden. Hardlopen was niet aan mij besteed, de warmte in combinatie met het vroege opstaan deed mij al vrij snel beseffen niet de tweede Lorna Kiplagat te kunnen worden.

Fietsen beviel een stuk beter, de tolweg was alleen de enige verharde weg en de fiets liet qua afwerking te wensen over. Zo reed ik na een kilometer of zestig niet meer op rubber, maar op ijzer. De kinderen langs de kant waren wel erg enthousiast en dat doen je benen toch weer sneller rondgaan. Shit! Ketting geknapt...

Nog elke dag besef ik maar al te goed dat het een voorrecht is om alle dagen de mogelijkheden te hebben om te kunnen doen wat je wilt doen. Dit jaar dan ook geen verre reis. Gewoon lekker met de tent op pad, fiets mee en net op tijd terug komen voor het nieuwe schaatsseizoen.