Column: Teamprestaties

Voetbal is een teamsport. Elf mannen of vrouwen hollen negentig minuten achter een bal aan en happen ondertussen af en toe naar gras, schoffelen wat tegenstanders onderuit en gaan in discussie met de scheidsrechter. Het is de bedoeling dat ze dit met een gezamenlijke tactiek doen, zodat ze de bal in het doel van de tegenstander schieten en voorkomen dat de tegenstander bij hen in het doel scoort. Gezamenlijk, als team, een prestatie neerzetten. Daar gaat het om.

Het kunstrijden heeft ook een teamdiscipline, namelijk het synchroonschaatsen. De andere disciplines zijn individueel of in paarvorm. Maar sinds vorig jaar mogen die ook een teamprestatie neerzetten, als een land over alle vier de disciplines op het WK bij de beste zes behoort. Op de World Team Trophy doen alle solisten en paren nog steeds hun eigen kunstje, maar bepaalt de optelsom van die individuele prestaties per land, welk land de laatste wereldtitel van het seizoen binnensleept. Een echte teamprestatie, toch?

In ieder geval zijn de media er blij mee. Die willen niet urenlang tweederangs rijders uitzenden. Die willen een spetterend optreden van de beste rijders ter wereld, het liefst in maximaal twee uur zendtijd gepropt. Spanning tot op de laatste minuut, want ieder prestatie beïnvloedt natuurlijk wel het klassement. Of de rijders blij zijn met nog een extra wedstrijd na het WK is de vraag. En solisten hebben niet voor niets voor een solocarrière gekozen. Maar goed, een extra kans om Olympisch kampioen te worden is natuurlijk nooit weg. Uiteindelijk is de ploegenachtervolging van de langebaan ook min of meer een succes geworden.

Hoewel de media van groot belang zijn voor de sport, bleef men twee weken geleden op het ISU Congres wel vanuit de atleten denken. Zo werd een voorstel om de startvolgorde van de vrije kür omgekeerd te maken aan die van de uitslag van de korte kür, door de aanwezige bonden afgeschoten. Dat de beste van de korte kür als laatste rijdt, blijft de spanning erin, is dus goed voor de kijkcijfers, maar vinden de rijders zelf vaak niet ideaal.

Een groot aantal landen dacht ook in het belang van de atleten te stemmen door tegen handhaving van de huidige deelnameprocedure op de EK, het WK en het WK Junioren te stemmen. In plaats van voorrondes te houden, kan nu ieder land weer minstens één afgevaardigde laten starten in de korte kür van het hoofdtoernooi. Tenminste, dat dachten de mensen zonder vooruitziende blik. Want de ervaring heeft organisatiecomités geleerd dat 55 dames in de korte kür geen optie is. Dus zal de ISU de limieten gaan opschroeven. De landen die zichzelf alweer in het hoofdtoernooi zagen schitteren, komen van een koude kermis thuis.

Toch hebben de media één belangrijk winstpunt gehaald. Na de Olympische Spelen van Sotsji is vocale muziek toegestaan. En dat is niet alleen winst voor de media, ook voor de sport betekent dit een enorme stap vooruit. Kunnen we eindelijk afscheid nemen van de Schöne Blaue Donau en aanverwante oude-doosmuziek. Het WK na de Olympische Spelen zal dit keer, in tegenstelling tot andere post-Olympische WK’s, zeer interessant worden. Media, publiek en schaatsers blij. Kijk, dat is nu teamwerk in het belang van allen.

Karen Venhuizen is oud-kunstrijdster en tegenwoordig onder andere verslaggeefster voor schaatsen.nl.