In zo een maand van ‘rust’ kom je mentaal en fysiek bij, doordat de druk even van de ketel is wat betreft trainingen en wedstrijden, maar er komt al snel een ander soort drukte voor in de plaats. Na een veelbesproken jaar gaat een ieder van ons oude team een eigen kant op, waardoor wij ertoe gezet worden weer een nieuw team op te zetten voor de komende twee jaar en eigenlijk weer van voren af aan te beginnen. Dit is een heel andere soort belasting voor de hersenpan, want het opzetten van een nieuwe teamsamenstelling brengt veel drukte en spanning met zich mee.
Als je de kans hebt om een hele frisse nieuwe start te maken met een team, ga je juist in deze maand bij jezelf en andere mensen uit je omgeving te rade wat er beter kan, beter moet en hoe je dat het beste voor elkaar kunt krijgen. Er komen in deze maand veel vragen naar boven die je uiteindelijk zullen brengen naar een goede nieuwe samenstelling van een team.
Dit zijn vragen zoals: Wie zouden er een goede toevoeging zijn van het team? Wie zou een goed passende assistent-coach zijn? Welke visie gaan wij als team volgen? Wat zijn mijn doelen voor het komende seizoen, en wat zijn de doelen met het oog op het jaar van de Olympische Spelen in Sotsji?
En ook nog vragen zoals: Waar liggen mijn zwakke punten en hoe kan ik die verbeteren? Hoe zorg ik dat mijn sterke punten buitengewoon goed worden? Welke trainingen moet ik dit jaar juist meer of minder doen om die doelen te bereiken?
Je merkt het dus wel, er is een enorme vorm van drukte aan de gang binnenin het koppie, waar je mee aan de slag moet. Je in die ene rustmaand – genaamd april – volledig afzonderen van dat waar je elf maanden van het jaar vierentwintig uur per dag mee bezig bent is voor mij geen optie en zelfs onmogelijk.
Tuurlijk ga ik even lekker op vakantie, even ‘er tussenuit’. Toch ben je veel bezig met hoe het volgend jaar zou moeten. En ook op sportief gebied kun je het niet geheel loslaten. Als ik op mijn wintersport dan bovenaan de bergtop sta om naar beneden te skiën schiet het toch even door mijn hoofd: “je flikt het niet om hier te vallen en geblesseerd te raken, en zo je komende seizoen naar de Filistijnen te helpen”.
Het schaatsknopje blijft altijd aan staan. Desondanks ben ik mentaal en fysiek weer klaar voor het nieuwe seizoen. Voor mij mag de maand mei beginnen, dan kan ik er weer met de volle 100% tegenaan. Het enige wat nu nog rest voor april is: de samenstelling van een mooi nieuw team!