Langzaam komen we in ons gewone ritme en functioneren we weer vanuit onze comfort zone. Dat geldt niet voor de familie en vrienden van Sjoerd Huisman. Hoe pak je het leven weer op wanneer er zo'n enorm gat in je bestaan is geslagen? Mijn oprechte deelneming.

De tv-beelden van een geëmotioneerde Helen van Goozen die aan de rand van de ijsbaan het droevige nieuws over Sjoerd Huisman overbracht aan haar man Mark Tuitert en de berichtgeving die erop volgde, deden de schaatswereld plots stoppen. De beelden van schaatsbewegingen stonden opeens stil. Als bevroren.

Daarna volgden vele geschreven woorden. Op deze plaats belichtten Jochem Uytdehaage (Carpe diem) en Thijsje Oenema (Met beide benen op de grond) de andere kant van de medaille. Topsport in wankel evenwicht tussen passie en relativering.

Na een week vol emoties schakelt de schaatswereld voorzichtig van de relativeringsstand terug in de passionele beleving. Want passie geeft ons immers de drive om te presteren. Niet alleen op het ijs, ook in ons dagelijkse leven is passie de kers op de slagroomtaart. Zonder passie wordt het leven een moeizame sleur.

Het eerste gedeelte van deze column schrijf ik in afwachting van de uitspraak van de geschillencommissie inzake Yvonne Nauta. Team Liga heeft een verzoek om een skate-off om de derde startplaats op de 3000 meter ingediend. Er is inmiddels onnoemlijk veel over gezegd en geschreven.

De schaatsers moesten tussen Kerst en Oud en Nieuw maar bewijzen dat ze tot de besten van Nederland behoren. Nauta heeft met haar tijd op de 3000 meter bewezen dat ze op deze afstand de nummer drie van Nederland is. 't Is jammer dat de uitslag op papier anders doet geloven. De onfortuinlijke wissel werd door de KNSB wel als calamiteit beoordeeld, maar de calamiteitenregel was alleen geschreven voor absolute wereldtoppers.

Nauta geen wereldtopper? Het is maar hoe je het bekijkt. In de ogen van de gewone man is iedere olympische deelnemer een absolute wereldtopper. En stel je nu eens voor dat Mark Tuitert vorige week onderuit was gegaan. Calamiteit, dat wel, maar ook Gouden Mark is volgens KNSB-norm geen absolute wereldtopper.

Een vreemde redenering wanneer je een halve seconde sneller rijdt dan Koen Verweij, die gezien de uitslagen van dit seizoen een wereldtopper van formaat is. Ik vind echt dat de KNSB het fenomeen absolute wereldtopper niet op deze manier had mogen inzetten als selectienorm. Iedereen met een beetje Olympisch inzicht weet dat er niets zo onvoorspelbaar is als de uitslagen op de Olympische Spelen.

Van te voren rekening houden met absolute wereldtoppers heeft geen zin. Gewoon met nuchter verstand beoordelen wie er goed presteren en wie niet. Alles is te relativeren. Niet alleen het fenomeen wereldtopper. Ook een wetenschappelijk onderbouwde prestatiematrix. 

Over relativeren gesproken, zowel Ireen als Sven relativeren de aanstaande Europese Kampioenschappen. 't Is maar hoe je het bekijkt. Sven rijdt niet mee, want vanaf nu is hij volledig gefocust op de Spelen. Ireen rijdt wel, want het is een mooi trainingswedstrijdje. Een prettige bijkomstigheid is dat met Ireen op de schaats de kans op een 41-jarige Europees Kampioene behoorlijk afneemt…

Verder lees ik op schaatsen.nl over Icederby. Een nieuwe schaatsdiscipline in de maak. Vier schaatsers tegelijk van start op een baantje van 220 meter. Dankzij de onvoorspelbare uitslag wordt het een ideale goksport want It ain’t over till it’s over, zegt Jeroen Otter, die als adviseur voor Icederby optreedt.

Is dit de vernieuwing die het schaatsen nodig heeft om wereldwijd een populaire sport te kunnen worden? Het gokspel maakt het lucratief, maar is ook vragen om ellende. Een enorme gok dus.

Dan is daar eindelijk het nieuws waar schaatsminnend Nederland vandaag naar uit heeft gekeken. Helaas voor Yvonne Nauta, er komt geen skate-off. Voor Nauta in Sotsji dus geen 3000 meter? Het zijn de Olympische Spelen: It ain’t over till the fat lady sings the blues…

Ria Visser is oud-langebaanschaatsster.