De smaakmaker van weleer keert na vier jaar terug in het peloton, in de wedstrijd die hij zelf sinds jaar en dag organiseert. Vijf redenen waarom hij er met de titel vandoor gaat.

1. Mombarg overschat zichzelf wel vaker
Arjan Mombarg, zegt u, is dat niet die man die ooit drie weken in een Zweedse cel zat omdat hij per ongeluk een politieagent tegen de vlakte sloeg? Dat was inderdaad één van zijn betere stunts.

Mombarg beschikt, ondanks zijn volwassen leeftijd, over een chronische zelfoverschatting, in combinatie met een flinke dosis rebellie en stoutmoedigheid. En u weet, die combinatie is dodelijk.

Hij had vooraf vast niet gedacht dat hij die agent écht zou kunnen vloeren, net zoals hij zelf ook moet twijfelen aan zijn herintrede. Maar zijn weinig hoopvolle rentree in Steenwijk, waar hij na vier kilometer loste, geeft eigenlijk juist hoop. Grilligheid heeft diepte- en hoogtepunten!

2. Klinkers werken genezend
Eerst dacht ik dat Mompie misschien vergeten was dat hij met rugklachten een eind aan zijn carrière moest maken en dat een rentree dus kansloos is. Nu blijkt het zo te zijn dat hij met opzet een parcours heeft uitgezet dat vanuit een helikopter is volgesmeten met klinkers.

Het doel is tweeledig. De rest moet last van de rug krijgen, wat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijk gaat lukken. Daarnaast moeten de trillingen bij Mombarg een ontspannende werking gaan geven.

3. Op bier en bbq-vlees rijdt hij het hardst
Mompie heeft het van geen vreemde, dat gezuip en de lolbroekerij. Sinds de wedstrijd in Vorden door het centrum gaat, hebben we hem iets beter leren begrijpen. Vorden is een dorp vol bierdrinkende gekken. Zet een feesttent op het dorpsplein en een bar over de lengte van het hele parcours, en het wordt geheid een feest.

Mombarg voelt zich thuis in deze entourage, rijdt expres met de mond wagenwijd open, zodat hij af en toe rondvliegend bier binnen kan slurpen. Met een beetje geluk krijgt Crispijn Ariëns er ook iets van binnen. Ariëns en bier? Die slingert bij zijn eerstvolgende double push zo de hekken over. Weer één minder.

4. Hij weet als enige de weg
Mombarg stuurt met hetzelfde gemak het hele peloton rechtsaf als het linksaf moet. Vijf jaar geleden nog, maakte hij juryvoorzitter Henk Reurink de verkeerde route wijs. Zijn poging om de concurrentie op deze wijze te verschalken strandde toen jammerlijk. Iedereen kende Mombarg meer gezag toe dan de juryvoorzitter en vloog achter hem aan.

Dit jaar heeft hij wellicht meer geluk. Om iemand de verkeerde kant op te kunnen sturen, moet je achteraan rijden. En de kans dat hij achteraan rijdt is zo groot als zijn rentree hoopvol was en zijn leeftijd hoog.

5. Hij kan niet anders
De belangrijkste reden dat Mombarg wel eens Nederlands kampioen zou kunnen worden, is dat hij tijdens één van de vele weddenschappen die hij sloot zijn boerderij en schaatswinkel op het spel heeft gezet.

Het schijnt dat hij met het halve dorp afspraken heeft en de sponsoring van het hele evenement is voorgefinancierd met de overwinning als onderpand. Ze speculeren op de oerkracht van Mombarg. Ik geloof ze.

Geert Plender is oud-marathonschaatser en -inline-skater en tegenwoordig journalist