Het materiaal laat niets te wensen over en ze spelen elke dag voor wielrennertje. Ze hebben over het algemeen de pensioenleeftijd bereikt en ze klagen over het feit dat herstellen iets minder snel gaat dan 20 jaar geleden. Het woord 'rust' komt bij deze mensen niet in het vocabulaire voor.

Voor het geval ik mijn eigen vader nu gigantisch voor joker zet, een troost, hij is echt niet de enige! In elke provincie bestaat er wel een over-fanatieke veteraan. Zo iemand waarvan mensen denken: Och nee, is hij er ook weer?

Mannen die uren achter elkaar het kopwerk voor hun rekening nemen, doorgaan tot de groep op een lint zit en dan nog even het tempo opvoeren. Als ze achterom kijken doen ze net alsof ze verbaasd zijn als de groep is uitgedund tot twee hijgende mannetjes met de bek op het stuur.

Limburg kent bijvoorbeeld “de Beul”. Hij woont in Puth en heel fietsend Limburg is bekend met de verschijning die dezelfde naam draagt als de grootste draaiende onderdelen in de fiets. Je kunt hem overal in Limburg fietsend aantreffen.

Zijn reukorgaan is kennelijk zo ontwikkeld dat wanneer je Limburg binnen komt hij direct weet waar je zit. Zo ook vorig jaar tijdens een trainingsweekje met de marathon dames van Team Telstar & Timpaan. Dames die nog niet bekend waren met de beul vonden één dag trainen met hem wel genoeg.

Maar de beul zou de beul niet zijn en stond de volgende dag weer op de stoep. Wij waren zijn slachtoffers. Wij werden gemarteld en bijna ter dood veroordeeld. Een week lang harkten wij op de grote molen met de 'punt in ’t hol'. Ja, dan ben je blij als je weer thuis bent.

Net iets boven Groningen woont mijn eigen over-fanatieke veteraan, die altijd weer blij is als ik weer thuis ben.

Eerlijk is eerlijk, het is niet altijd even gemakkelijk om met deze mannen te trainen. Ze zijn gedreven, gaan vaak tot het uiterste, maar één ding is zeker: betere trainingsmaatjes zijn er niet te vinden.

Jolanda Langeland is marathonschaatsster.