Column: Koffie
Afgelopen zomer ging ik een weekje fietsen in de Vogezen. Normaal gesproken word ik enorm verwend met mooie hotels, het eten staat altijd voor mij klaar en alles is altijd tot in de puntjes geregeld.
Tijdens deze vakantie was dat echter niet het geval. Nee, ik ging voor het eerst een hele week naar de camping. Inclusief tent, luchtbed, openbare toiletten en douches en koffie.
Vanaf mijn geboorte ruik ik dagelijks de geur van gebrande koffiebonen van de koffiefabriek die in Joure staat. En tot mijn campingavontuur kon ik de geur en de smaak van koffie, niet luchten of proeven. Best lastig, aangezien het een gewoonte onder schaatsers is om met z'n allen 'een bakje' te doen. Voor de training, na de training, na het eten en op rustmiddagen. Altijd is het tijd voor koffie. Enorm gezellig dus voor een niet-koffiedrinker zoals ik.
Op de camping ben ik (nee, niet uit weelde, maar uit pure noodzaak) toch overstag gegaan. Op de camping zijn namelijk openbare toiletten. En iets wat niet bevorderlijk is voor mijn stoelgang, zijn openbare toiletten. Gelukkig kwam mijn vriendje met de oplossing: koffie. Oke, ik moest een beetje afzien bij de eerste slokken, maar na die week vakantie was ik om. Wat een geniale uitvinding.
De koffie wil ik sindsdien niet meer kwijt uit mijn leven. Tijdens de zware trainingsweken in augustus en september zorgde de koffie ervoor dat ik na mijn middagdutje enigszins wakker begon aan mijn tweede training. Grote plus daarbij is dat de extra eiwitten van de melk in de cappuccino mijn spieren iets sneller lieten herstellen.
Toen ik het slechte nieuws kreeg over mijn moedervlek van de dokter, was daar koffie. De koffie zorgde ervoor dat ik nog redelijk wakker, na wat mindere nachten, bij de training verscheen en dat ik bij wedstrijden nog een beetje de focus had op het schaatsen.
Ook hier in Calgary staat hij veelvuldig op het menu. Waar ik eerst enorme moeite had om een jetlag te overwinnen, gooi ik er nu een paar stevige espresso's tegenaan. Mede door de koffie ben ik lekker fit voor de trainingen en slaap ik 's nachts voor mijn doen goed.
Maar het allerbelangrijkste wat mij koffie heeft gebracht is dat ik nu echt mee kan doen met de 'bakjes'. Geen beperkte keuze uit thee of hot chocolate bij de Starbucks. Eindelijk heb ik het gevoel dat ik er echt bij hoor. Bedankt koffie.
Sprintster Thijsje Oenema rijdt voor Team Liga. Ze is actief op Twitter.