Veel schaatsers laten helaas, vanwege het drukke programma, de World Cup in Harbin aan zich voor bij gaan. Ook mij werd vaak gevraagd of ik wel naar Nagano en Harbin zou gaan. Natuurlijk valt er wat voor te zeggen om deze World Cups links te laten liggen. Zo kan je nog een extra trainingsblok pakken met het oog op de tweede helft van het seizoen. Een pittige reis naar het verre oosten, jetlag, geen Hollandse pot. En de smog in Harbin ben ook ik liever kwijt dan rijk.
Toch raak ik altijd enorm enthousiast als ik op de kalender een blok World Cups in Azië zie staan. Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in andere culturen. Dat China en Japan totaal verschillend zijn van Nederland moge duidelijk zijn. Maar ook ten opzichte van elkaar verschillen deze landen enorm.
Japan is het land waar men links rijdt, de vogeltjes fluiten wanneer je mag oversteken en alles perfect georganiseerd is. Waar een muziekje van kletterend water wordt afgespeeld als je op de verwarmde toiletbril gaat zitten. Maar ook het land waar men speciale lijnen in het ijs heeft aangebracht, mocht er een aardbeving komen.
Daarentegen is China het land waar tientallen flats onbewoond zijn, maar er gewoon nog tientallen flats direct naast worden bijgebouwd (noodlijdende bouwbedrijven in Nederland grijp uw kans!). Ook is China het land waar je moet oppassen voor Clenbuterol in je eten. Waar een ongeduldige automobilist zomaar een Chinees mannetje neer kan knuppelen wanneer hij te langzaam over het zebrapad loopt. Zodra het sneeuwt staan echter ook honderden Chinezen samen de weg schoon te vegen met een bezem.
Tijdens mijn Aziëtrip probeer ik wat van deze cultuurverschillen mee te pikken en hiervan te genieten. Want wie laat nou de mogelijkheid lopen om te trainen met de ijskoningin van Nagano op datzelfde ijs? En door de trip naar China besef je hoe goed wij het eigenlijk hebben in Nederland.
Maar hoe groot de verschillen ook zijn tussen Japan, China en Nederland, het mooie is dat je tijdens de World Cups nog steeds op een 400-meterbaan rijdt. Sla je op een 500 meter nog steeds twee keer links af. En rijd je wedstrijden op het allerhoogste niveau. Daar kan ik alleen nog maar harder van gaan schaatsen en helpt het me aan mijn vorm te werken. Ach, met mijn eigen muesli, hagelslag en Liga-koekjes is het hier bijna net als thuis.
Thijsje Oenema is langebaanschaatsster en gespecialiseerd op de sprint. Ze rijdt voor de Liga-ploeg.