Ik ben benieuwd wat er door de hoofden van onze lange afstand schaatsers gaat wanneer zij ronden lang alleen over de baan gaan.

De mannen van de tien kilometer, zullen zij alleen hun tegenstander in de gaten houden of alleen maar denken dat zij diep moeten zitten. Of dat ze hun ritme hooghouden? Zullen hun gedachten nooit afdwalen wanneer zij 25 ronden lang vechten tegen de klok?

Of ik ook zo'n type ben? Als ik alleen op mijn fietsje zit en lekker om me heen kijk, schieten er de meest rare gedachten door mijn hoofd. Ik denk na over van alles en nog wat. Ik geef skeelerclinics voor de KNSB en dan word ik altijd heel uitgebreid voorgesteld.

Mijn grootste prestaties worden opgenoemd en de monden van alle kinderen vallen open. Heb jij dat allemaal gewonnen? Al fietsend tegen de wind denk ik terug aan dit moment. Wow, ja dat heb ik allemaal gewonnen..! Ik voel mijn ego groeien en zie mezelf als een kinderheld.

Even terugschakelen, nog een paar kilometer dan ben ik thuis. Na de les geef ik alle kinderen vol trots een handtekeningen kaart met foto. Want vandaag was ik toch hun held? Tot dat ik de vraag krijg of ik Sven Kramer ook ken, en of ik wel eens met hem heb gepraat.. Dat vonden ze nog veel cooler, zij heeft wel eens met Sven Kramer gepraat!

Ik werd weer met beide benen op de grond gezet. Ja, Sven jij blijft toch hun held! Misschien moet ik een handtekeningenkaart met foto van Sven en mij maken.. En deze voor de les al aan alle kinderen geven. Dan denk ik niet alleen dat ik hun held ben maar dan ben ik het ook! Ik ben thuis en stap van mijn fiets, Mmm zal Sven ook aan mij denken als hij zijn uurtjes op de fiets maakt, of tijdens zijn tien kilometer!?