In deze eerste column probeer ik mijzelf ook gelijk maar te introduceren. Naast het shorttrack studeer ik (nog steeds) Commerciele Economie aan de Randstad Topsport Academie en wordt mijn interesse gewekt door verschillende businesscases rond de ijsbaansoap.

Natuurlijk kijk ik ook met mijn shorttrackoog naar de verschillende plannen.  Nu Almere is afgevallen lijken Zoetermeer en Heerenveen om de gunning te strijden. Aangezien ik ben opgegroeid in Zoetermeer, lid was van de plaatselijke ijsvereniging en vervolgens naar Heerenveen ben verhuisd om daar op mijn achttiende fulltime te kunnen shorttracken is het mij om het even waar de gunning naar toe gaat.

Waar ik mij over verbaas zijn de verschillende meningen en dingen die zomaar geroepen worden rond de ijsbaansoap. Er wordt maar gepraat over die paar wedstrijden die zonodig in Thialf gereden moeten worden. Voor die paar dagen dat een stadion in de schijnwerpers staat, om te kunnen juichen wanneer er gewonnen wordt en vooral omdat het vroeger altijd zo leuk was.

Als deze huidige procedure zo doorgaat, wordt er niet veel meer gejuicht. In mijn ogen gaat het namelijk niet om de drie dagen hossen en polonaise lopen, maar om de driehonderd andere dagen dat wij de nieuwe ijsbaan moeten gebruiken. Ik ben voor de beste faciliteiten om te trainen.

Het mondiale niveau ligt op het moment zo dicht bij elkaar dat binnen een paar tienden vier mannen strijdend over de finish gaan, waarbij zelfs in de laatste twintig meter een wereldtitel gewonnen of verloren kan worden. Hierdoor is de behoefte om de trainingsfaciliteiten te optimaliseren en te streven naar perfectie groot. En dat bereik je niet door grote groepen recreanten voor snelheidstrainingen de baan om te laten ploegen.

Die driehonderd dagen dat er niemand anders op de nieuwe ijsbaan is dan iedereen die achter de gunning aan verhuist om maar de beste trainingsmogelijkheden te creëren voor zijn ploeg en zichzelf, is waar het om draait. De 150 mannen en vrouwen die durven te dromen. Degenen die er alles voor doen en laten, die het elke dag leuk vinden om zich kapot te maken om zich uiteindelijk een paar dagen toe te laten juichen. Daar zal en moet de publieke discussie over gaan.

Als iemand wat zegt over de gunning van het nieuwe topsportcentrum, denk dan alstublieft aan wat er elke dag in dat nieuwe complex, waar dan ook, zal gebeuren. Zodat wij u kunnen laten genieten van een hele mooie sport. Al is het maar voor die paar dagen per jaar.

Freek van der Wart is shorttracker en maakt deel uit van de nationale selectie.