Column: Balans tussen rust en arbeid

Als atleet wil je altijd hard trainen en nog harder racen. Rust wordt daarbij nog wel eens onderschat. Iedereen weet dat als je hard traint, je ook voldoende moet rusten om uiteindelijk te verbeteren. Hier wil ik dan ook niet te veel op ingaan.

Maar rust geldt niet alleen voor het fysieke deel van je lichaam. Als atleet moet je ook rust in je hoofd hebben: alles duidelijk in beeld hebben, vertrouwen op je kunnen.

Naast fysieke rust is mentaal alles op een rijtje hebben wellicht nog wel het belangrijkst. Of zoals Jeroen Otter altijd zegt: “Vijftig procent zit tussen je oren en vijftig procent is mentaal”.

- Het verleden loslaten betekent dat je kunt genieten van de dromen die nu plaatsvinden. -

Piekeren over wat er is gebeurd, kost energie. Hierdoor kan je in negatieve gedachten blijven hangen. Dit zal je prestatie beïnvloeden. Als atleet moet je soms snel schakelen en gebeurtenissen sneller verwerken om door te gaan in het proces van beter worden.

Zelf ervaar ik dit momenteel op het gebied van familie. Ergens moet ik loslaten, accepteren en doorgaan. Toch moet ik ook herinneringen opslaan en koesteren.

Dit geldt ook voor wedstrijdsituaties die hebben plaatsgevonden. Sta stil bij de mooie momenten, accepteer fouten, leer en ga door op de weg van succes.

Binnen onze trainingsgroep merk je dat het ene moment iemand er even doorheen zit, moe is en dus extra rust nodig heeft terwijl een ander door kan gaan of en stapje erbij doet. Het blijft een wisselwerking tussen ieders eigen lichaam en geest.

Het is vallen en opstaan, elke dag weer. Fysieke prikkelingen opvangen en verwerken. Mentale dreunen incasseren. Is topsport werkelijk wel een droombaan?

Soms kan het mij allemaal gestolen worden. Dan ben ik drie minuten onderweg en denk ik: Waar ben ik nu mee bezig? Ik stop er mee. Nee, kom op. Je kan het. Sotsji, goud, daar doe ik het voor. Puff! Ik kan niet meer.

Met nog drie minuten te gaan komen andere gedachten. Kom op. Pak het ritme weer op. Houdt dat wattage hoog. Yes, voltooid. Goed gedaan, weer een stap dichter bij Sotsji.

Dit is wat er soms door me heen gaat tijdens een blokje intensieve duurtraining van tien minuten op de fiets. Het blijft een mentaal gevecht met jezelf. Twee tegenpolen die elkaar prikkelen in je hoofd.

Opgeven en succesvol zijn liggen dichter bij elkaar dan men beseft. Ik ga die optimale balans vinden. Misschien wel: Train easy, rest hard, race awesome. The road to Sochi?

Wat is jouw weg naar Sotsji, naar succes?

Jorien ter Mors is shorttrackster en maakt deel uit van de nationale selectie. Ook is ze actief op de langebaan.